เชิงอรรถการศึกษาคัมภีร์และปรัชญาพุทธ : หน้า 112/374

เชิงอรรถฉบับที่ 2 1 เรียนเรียงจาก “รายงานการวิจัยการค้นพบคำว่าธรรมนภายในคัมภีร์สิสินกลกุต” โดยพระวีระชัย เตชุกุโร 2556 2 Göttingen Register of Electronic Texts in Indian Languages and Related Indological materials from Central and Southeast Asia 3 Historical & Doctrinal Approach 4 ปัจจุบันปฏิบัติศาสนกิจอยู่ที่ศาลาโล นอร์เวย์ 5 Conze, Edward, 1978, The Prajñāpāramitā Literature. Tokyo: Reiyukai. p.1 6 มหาสังขะ (Mahāsānghika) อนุธรรม(Andhra) 7 โฆษณาเป็นอาณาจักรชาวพุทธโบราณ ปัจจุบันคืออินเดนแดนทางตอนใต้ของจีน 8 อัญษาสกา อุปถัมภ์ปรมัติตามนาม (Āstāsahadrika Prajñāpāramitā ฉบับ 8,000 โฉลก) 9 na hi tathāgato rūpākāyato drstvaḥ | dharmakāśatāghāṭāgāṭhā | Vaidya, P.L. 1960 ‘Aṣṭasāhasrika Prajñāpāramitā’. In Buddhist Sanskrit Texts-No.4.Darbhanga: The Mithila Institute. p.253 10 ปัญิจวตีศาสนาสิกา ปรัชญาปรมิดา (Pañcavisātisāhasārikā Prajñāpāramitā ฉบับ 25,000 โฉลก) 11 เต้มะ ca dharmakāyena ca rūpākāya ca dr(TAG)ṭukāmena iyam eva prajñāpāramitā śrotavyodgrahitavya...(Kimura 1986, cited in Gretl, 96) 12 วัจฉรเอกภากรปัชญาปรมิดา (Vajracchedika Prajñāpāramitā ฉบับ 300 โฉลก) 13 ye māṁ rūpeṇa adṛkṣur ye māṁ ghoṣeṇa anyaḥ mithyāprahaṇaprāsṛta na māṁ drakṣyanti te janaḥ draṣṭavyo dharmato buddha dharmakāyas tathāgatāh...(Gómez and Silk 1989, 105) 14 มหาปรัชญาปรโตนุตกหรือมหาปรัชญาปริตตากาสตรา (Mahāprajnāpāramitopadesa, Mahāprajnāpāramita-śāstra 大度論) 15 เขียนโดยท่านนาคารชุน (Nāgārjuna नगार्जुन 龙樹龍猛) สันนิษฐานว่ามีชีวิตอยู่ระหว่าง พ.ศ. 693-793 (ค.ศ. 150-250) 16 อาจเขียนโดยท่านมุจจรีพระ (Kumārajīva 瞿摩羅什) มีชีวิตอยู่ระหว่าง พ.ศ. 877-956 (ค.ศ. 334-413) และเขียนในลาวระหว่าง พ.ศ. 945-949 (ค.ศ. 402-406) 17 โปรดอ่านรายละเอียดจาก “รายงานการวิจัยการค้นพบคำว่าธรรมนภายในคัมภีร์สิสินกลกุต” โดยพระวีระชัย เตชุกุโร 2556 เรื่อง Pіktæеradhām’s portion หน้า 30-38 18 dharmatākāya, dharmakāya และ bhūtākāya 19 แปลจากภาษอังกฤษของ Lamotte 546 Tentative translation: