ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปัจจุบันวิชาการพุทธศาสนศึกษา ครอบคลุม เนื้อหาหลากหลาย และลึกซึ้ง มีความก้าวหน้าด้วยวิธีการค้นคว้าทันสมยุค ต้นฉบับคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาที่เขียนด้วยภาษาสันสกฤตและปรากฏส่วนใหญได้สุขไปนาน การต่าง ๆ เหลือ ตกทอดมาเพียงส่วนlessไม่รวมที่ปรากฏอยู่ในบทรายภาษาจีนและทีเบต กรรวมรวมเนื้อหาคำศัพท์วิจารณ์และภาษอินเดียอื่นๆ เท่าที่เหลืออยู่ พร้อมกับการชำ ระและตีพิมพ์เผยแพร่ รวมถึงการเก็บข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์จัด ทำขึ้นโดยมหาวิทยาลัยทิงอัน (Göttingen) ยอมรับฐานข้อมูลดังกล่าวเป็น ที่รู้จักกันในฐานข้อมูล GRETIL^2ในการห่องรอยธรรมภายในก็ได้ฐาน ข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์นี้ เพื่อค้นหา คำว่า "ธรรมภาย" ที่อาจปรากฏอยู่ในคัมภีร์ โบราณแต่ละคัมภีร์ว่ามีอยู่หรือไม่และมีอยู่ที่ตำแหน่ง นำสิ่งที่พบมาเทียบเคียง กับหลักฐานทางวิชาการอื่นๆ เพื่อ ตรวจสอบข้อมูลจำเพาะของคำว่าธรรมภาย ที่พบคั้นนั้น และค้นหาข้อมูลทางประวัติศาสตร์และแนวคิดในคัมภีร์นี้พบคำว่า ธรรมภาย3 แล้วจึงประมวลความหมายของคำว่าธรรมภาย ในท้ายที่สุดก็จะ ได้ความหมายของธรรมภายที่มาแต่เดิมในสมัยพระพุทธศาสนายุคต้น6 ซึ่ง สามารถนำมาเปรียบเทียบคำสอนวิชาธรรมภายโดยพระเดชพระคุณพระ มงคลเทพมุนี (สด จนทสโฌ) ได้ งานดังกล่าวสำเร็จลงโดยพระวิระชัย เตชญ์โก้4 ผลจากการดำเนินงาน พบว่า จากฐานข้อมูล GRETIL ซึ่งมีข้อมูลจากพระสูตรต่างๆ 180 พระสูตร ปรากฏคำว่าธรรมภาย 33 พระสูตร 194 คำ ผนวกกับฐานข้อมูลอื่นพบคำว่า ธรรมภายเพิ่มเติมอีก 2 พระสูตร 8 คำ ในคัมภีร์พระสูตรดังกล่าวนั้นคัมภีร์ที่พบ ธรรมภายหลายคำได้แก่ วัชรเจนิกาภี ภิกษีละ 40 คำ สารัตถา: รัตนากร ศานติ 25 คำ ค้นควายุบทสูตร 17 คำ สัมมาธิราชสูตร 16 คำมหายานสูตรลังกระ กัมศีละ 40 คำ สารตาม: รัตนากร