การเฝ้าระวังจิตและการบำเพ็ญตุน : หน้า 254/374

ทานจำศีลอดตา ภวามา แลัวนั่งแลนด์โกฐิอาบ ก็ด้วยว่ามิดำ อยู่ันั้นแล แม้นว่าไปเกิดในสถานที่ใด ๆ ก็ดี ครับตายก็ไปคนร อย่าสนเทห์เลย ก็อาจได้เดียง 120 ​ที่อยู่คู่เรานั้นแห ะ ตัวบุญนั้นก็ ขาวแสงนั้นก็ขาวผ่องเจ๋งแจ้งรุ่งเรืองงามดั่งแสงพระอาทิตย์ 121 เมื่อเป็นดังนั้นในวิชาชาธรรมกายบุคคลจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้อง นำเพ็ญตุนให้อยู่ในฝ่ายยวาม กล่าวคือต้องทำให้จิตวาสเพื่อจะได้ไปสู่ สุดไม่หลงตายไปสู่คติ ตามที่ปรากฏในพระธรรมเทสนาของพระเดชพระคุณ พระมงคลงเทพมุนีดังนี้ ถ้าเราคอยระวังรักษาไว้ให้ดี บำเพ็ญสมาธิให้งาวใส ปรากฏอยู่ในศูนย์กลางกายสมอ เราจะทำอะไรเกิดเป็นไปในทาง ดี พูดอะไรคิดพูดไปทางดี คิดอะไรคิดไปทางดี เพราะฉะนั้น จึง ควรบำเพ็ญตุนให้เป็นฝ่ายขาวเสมอ เวลาจะตายถ้าปล่อยให้ไป ตกอยู่ฝ่ายดำเรียกว่าหลงตายจะไปสู่คติ ถ้ายูในฝ่ายขาวเรียกว่าไม่หลงตาย จะไปสู่คติแน่แท้ จึงเป็นการจำเป็นยิ่งที่จะระวัง ให้ยู่ฝ่ายขาว 122 ในทางคัมภิธิอธิษฐานธรรมได้เสริมเนื้อหานี้ออกไปอีก โดยเน้นเวลาในช่วง วิกฤติคือช่วงที่บุคคลกำลังจะละโลก ว่าให้ถึงบุญที่ตนได้เคยทำไว้เป็นที่พึ่ง มิฉะนั้นผู้ที่ตายด้วยการหลับตาเปล่าๆถูกบาปที่ตนกระทำตามมาต้นหนทาง