หลักฐานธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 117/374

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยอา สมาธิวรรณาในคัมภีร์ภาษาจีน พระพุทธศาสนาเริ่มเป็นที่รู้จักของชาวจีนในรัชสมัยจักรพรรดิจินซี ฮ่องเต้ คณะพระศรีพันธุ์ได้เดินทางมาสู่ราชสำนักจีนพร้อมกับเชิญพระ คัมภีร์รัตนจำนวนหนึ่ง4 แต่องค์จักรพรรดิรงจิตว่เป็นศาสนาต่างชาติ จึงปฏิเสธจะรับพระพุทธศาสนา ชัยยังจำขณะพระศรีพันธุ์และคณะ แต่คืนนั้น คุกรู้เปิดและคณะพระศรีพันธุ์ได้รับการปล่อยตัวโดยบรูษาร่างสีทองสูงราว 5 เมตร เหตุการณ์อัศจรรย์นี้ทำให้จักรพรรดิทรงเลื่อมใสถึงกับพระชง (คุกเข้า) กัมพระเศียลงกับพื้นถวายความเคารพ ขอขมาโทษต่อสิ่งที่พระองค์ กระทำลงไป5 ประมาณ 200 ปีต่อมาในสมัยจักรพรรดิอันหนึ่งมีตำรา หนังสือโฮ่วอัน6 บันทึกว่าพระจักรพรรดิทรงพระสุบินถึงรูปล่างสีทองมีศีรษะออกจากกาย และศีรษะ ได้เหาะเข้ามาในพระตำหนักที่พระองค์ประทับอยู่ วันรุ่งขึ้น จักรพรรดิรงเรียกเหล่าครูอาจารย์เข้ามาท่านายฝันนั้น มีโหราจารย์ผ่องแก่ เรียนชื่อ พี่อ๋อ กราบทูลถึงบรูษาผู้มีชื่อเสียงในประเทศองค์เดียว ซึ่งชีวิตในสมัย ราชวงศ์โจว ฝ่าดันเรียกขานท่านว่า “พุทธ”10 ได้ตั้งศาสนาใหม่ทาง ดินแดนตะวันตก พระจักรพรรดิรงพอพระทัยทำยานยิ่งมาก11 ถึงกับทรงส่ง คณะฑูตนำโดยขุนพล ไออี้น12ร้อมคณะอีก 20 คน เดินทางไปอินเดียเพื่อ เลาะพบธรรม13 เมื่อคณะฑูตเดินทางไปถึงเมืองเยว่จอ์ หรือเทอร์ศาลา (ปัจจุบันคือชินเจียง) ก็ได้พบกับพระภิษุเชื่อสายอินโดซีเรียน15 สองรูปบนมา ว่าพระอัษยปามตงตระและพระธรรมวตนะ6 ซึ่งได้อารมณ์ทั้งสองรูปเดินทาง กลับจีน พร้อมกับบรรทุกพระคัมภีร์มากจำนวนหนึ่งบนหลังม้าขาว ถึงเมืองนคร ล้ยหยางเมืองหลวงแห่งอาณาจักรจีนในปี พ.ศ. 61017 เมื่อพระกิษฐ์ทั้งสอง