หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธิโบราณ : หน้า 229/374

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธิโบราณ ๑ ฉบับร่วมงานวิจัยโดยย่อ คัมภีร์พระญาณศิลป์ที่ใช้ในงานวิจัยมี ๒ ฉบับ ฉบับแรกระบุเวลาที่คัดลอกตรงกับ พ.ศ. 244253 เก็บรักษาไว้ที่วัดปางหลวง อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย เป็นคัมภีร์ในลานความยาว ๑ ผูก เขียนด้วยอักษรธรรมล้านนาภาษาไทยวนและภาษาบาลี54 ฉบับที่สองระบุเวลาที่คัดลอกตรงกับ พ.ศ. 2417 55 เป็นคัมภีร์ของวัดอ่วงสิงห์ อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ ความยาว ๑ ผูก อักษรธรรมล้านนาและเขียนบนใบลานเป็นภาษาไทยวนและภาษาบาลีเช่นกัน56 คัมภีร์นี้พบในบริเวณอื่นที่ใช้ภาษา ธรรมจากล้านนา และเท่าที่โอกาสอำนวยพบเพียงสองฉบับเท่านั้น ทั้งสองฉบับมีเนื้อหาเข้าใจกันได้แม้ว่าความยาวของเนื้อหาจะไม่เท่ากัน คัมภีร์บัวพันระดับที่ศึกษาระดับคัดลอกตรงกับ พ.ศ. 2379 57 โดยจาริไว้ที่หน้าผนังว่า “นิสรบัวพันนะ” เป็นคัมภีร์ในลานใหญ่ขนาด ๓ ผูก คัมภีร์ฉบับนี้วิจัยเขียนด้วยอักษรธรรมลาว เป็นภาษาไทย-ลาวและภาษาบาลี58 สร้างโดย “สมเด็จพระราชาเจ้าแผ่นดินเมืองหลวงพระบาง ล้านช้างร่มขาว” เพื่อถวายแด่ “พระอินตราเจตนชื่อกาญจนสา ธัญญวาสีเมืองแพร่” ปัจจุบันเก็บรักษาไว้ที่วัดสูงเม่น อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่ คัมภีร์บัวพันระบุว่าที่รู้จักในหมู่ก็กากรตะวันตกว่าเป็นคัมภีร์สายปฏิบัติหรือเป็นคัมภีร์ของ “โยคาวจร” เท่าที่พบเห็นคัมภีร์นี้ออกจากจะเขียนไว้ด้วยอักษรธรรมต่าง ๆ แล้ว ยังพบว่าเขียนด้วยภาษาเขมรในชื่อคุผลพระคุณอันอีกด้วย59 จากการศึกษาพบว่าคัมภีร์บัวพันระได้อ้างอิงข้อ คำและชื่อคัมภีร์อื่นอย่างน้อย ๒ คัมภีร์ คือ คัมภีร์ “พุทธรัณ” หรือ “พุทธรหัส” และอีกคัมภีร์หนึ่งมีชื่อมาตามที่เขียนไว้ว่า “พระนาคสิน” หรือ “พระนาคสิน” ซึ่งไม่ปรากฏว่ามีคัมภีร์ใดใช้ชื่อดังกล่าว แต่เมื่อประสมอักษรใหม่ตามหลักการเขียนอักษรธรรม สามารถอ่านได้