คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตร : หน้า 50/374

คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตร82 คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตร83 พบว่ามีคัมภีร์ต้นฉบับเขียนด้วยอักษรพราหมี แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย 36 ชิ้น84 ซึ่งทุกรื้นระบุว่ามาจากแห่งโบราณคดี ขัปลิก ใกล้แหล่งน้ำโดโมโก กลางทะเลทราย มณฑลชนเจียง (ชิ่นเกียง) อันเป็นมณฑลสกลสุดทางตะวันตกของจีน มีพรมแดนติดกับรัฐเซีย คาซัคสถาน ทาจิกสถาน อัฟกานิสถาน ปากีสถาน และอินเดีย ทุทธโมสถานใกล้แหล่งน้ำโดโมโก กลางทะเลทราย นักวิชาการอักษรโบราณได้อ่านชิ้นส่วนคัมภีร์ไม่เบิร็ชที่เขียนด้วยภาษา สันสกฤตเหล่านี้ ในชิ้นแรกพบว่าข้อความขาดเป็นท่อนๆ แต่เมื่อนำข้อความเหล่านั้นมารเรียงต่อกันว่าทำได้ และสอบทานกับคัมภีร์ในปัจจุบัน85 ก็พบว่ามีเนื้อความตรงกับคัมภีร์ชื่อ “มหาปริินิรวาณสูตร” จึงกล่าวได้ว่าชิ้นส่วน บทที่ 1 ร่องรอยธรรมภายในคัมภีร์ภาษาสันสกฤต | 49