พระธรรมและการพัฒนามนุษย์ : หน้า 252/374

ทรากหรือกุ้งนั้นเป็นพระธรรมอันเกิดจากปรากฏการณ์ “สมพัดไฟเคี่ยว้ำ” และเกิดเป็นอักษรเจดีย์ คือ “ส วิ ธ ธ ปุ ก ย ป” ซึ่งเป็นหัวใจพระอธิธรรมและเป็นก้อนเนื้อต้นกำเนิดองค์ทรากปรากฏการณ์ดังกล่าวแสดงว่า ทรากเป็น “พระธรรม” หรือ “พระอธิธรรม” นั้นคือมนุษย์เกิดจากพระธรรมแล้วพัฒน เป็นปัญญาสาขา หรือ สีริะแนขนาดต่อไป ทั้งวิชชาธรรมกายและคัมภิรัฐอธิธรรมมีความพ้องกันในเรื่องความเป็นมนุษย์ว่าสเป็นธรรมะ หลักการนี้จะถูกนำไปใช้เป็นเหตุอ้างในกรณีการมีพระธรรมอยู่ภายในมนุษย์มาถึงแต่เดิออีกนินในหัวข้อถัดไป บุญ-บาป เมื่อจิตเป็นสิ่งบริสุทธิ์มาแต่เดิม สิ่งที่จาเข้ามาสิงสถิตย์มีสองฝ่ายคือฝ่ายสุขริตอันเกิดจากวิชชาและอนาสะปรากฏเป็นสีขาวสว่างในจิต ทางฝ่ายทุริตเกิดจากวิชชาและอนาสะปรากฏเป็นสีดำขุ่นมัว หรือมีสีม่วง เมื่อประชัวด้วยกิลาส เช่นเป็นสีแดงเมื่เจือด้วยราคาโลอา เป็นสีดำเมราะคนด้วยโทสะและขุ่นเป็นตามหรือMondayเนื้อเมื่อประชัวด้วยโมหะเป็นต้น เหล่านี้เห็นได้ด้วยธรรมกาย ทั้งฝ่ายสุขริตและทุกข์ริตต่างๆออยู่ในวงวรรธรรมที่ทำให้เกิดเป็นมนุษย์ ซึ่งคออำนวยการ (ไม่ใช่การตัดสินใจ) ให้ได้ทำบุญและทำบาป ดังปรากฏอยู่ในพระธรรมเทศนาของพระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนีดังนี้ พระองค์ทรงสอนในทางปฏิบัติว่า ธรรมจิตนั้นใสบริสุทธิ์อยู่เสมอ ซึ่งหมายความว่าจิตที่ไม่มีเลสรับผลส่วนพวกกิลาสเช่นโลภะเรียกว่าเป็นของจริงมา เมื่อมาพิจารณาจิตก็ย่อมจิตให้เป็นไปตามสภาพอั้นชั่วคราวของเลสเหล่านั้น จิตระคนด้วย