วาสิญาณสูตร : หน้า 24/374

วาสิญาณสูตร แหล่งที่พบตัวคัมภีร์อาจเป็นอัสดงหรืออาจเป็นปกติสถานะวันตกคัมภีร์มืออายุราว พ.ศ. 673-683 เป็นพระสูตรในภาษาคนาธรีที่มีเนื้อความตรงกันกับพระบาลี สังยุตตนิกาย ในพระสูตรภาษาคนาธรีที่กล่าวถึงนี้ขอความยืนยันความถูกต้องของหลักการในวิถีชธรรมกายคือ ภิญทัฬหลาย เรากล่าวความสิ้นไปแห่งอาสะทั้งหลาย สำหรับผู้ที่อยู่ผู้เห็นอยู๋ มิใช่สำหรับผู้ที่ไม่รู่มใช้สำหรับผู้ที่ไม่เห็น เราอ้อมกล่าวความสิ้นไปแห่งอาสะทั้งหลาย... สำหรับผู้ที่รู่อยู๋เห็นอยู๋ว่า นี้คือรูปนี้คือเหตุเกิดแห่งรูปล นี้คือความดับไปแห่งรูป ฯลฯ ข้อความภาษาคนาธรีข้างต้น แสดงถึงหลักการเก่าแก่ที่เก็บรักษาไว้ในพระไตรปิฎกสี่ พระไตรปิฎกแปลภาษาจีน ซึ่งตรงกับหลักการของวิชชาธรรมกาย แต่กลับเป็นหลักการที่ชาวพุทธเคร่งทำจำนวนมากในปัจจุบันละเลยหรือปฏิเสธ หลักฐานจากคัมภีร์คานธรีที่เก่าแก่จึงเป็นเครื่องยืนยืนรับรองว่า ความเข้าใจว่า “การเห็น” เป็นเงื่อนไขสำคัญข้อหนึ่งในการตรัสรู้และกำจัดกิเลสอาสะนั่น เป็นหลักการเก่าแก่ในพระพุทธศาสนาแต่ดั่งเดิม ประติมากรรมหีรัษพระพุทธรูป ศิลปะคันธาระพบที่อดีต