ต้นฉบับภาษาสันสกฤตและการแปลพระไตรปิฎก : หน้า 90/374

ต้นฉบับภาษาสันสกฤต อ่านจากชิ้นส่วนนี้เป็นเลือกไมตรี C-7(a) (Matsuda: 1988, 78) 1./// yakāye ārca .. /// 2./// ā dharmata[tva]ṃ sādh(u) /// 3./// khalonḍimma aca /// 4./// + .. ďa /// C-7(b) (Matsuda: 1988, 78) 4./// (e)valṃ[.] tm(a) /// 5./// lá : saddhar[m](a) /// 6./// ir manusya [alya]m. /// 7./// nna : ayam eva .. /// พระไตรปิฎกนฺดุก (P80b1-81a8, D78b5-79b3) (P80b1)(D78b5) de ci i slad du zhen | bsags pa'i khams ma bshig pas na dngos po'i sgo nas mtshams med pa bgyad pa ma lags so || de bzhib gsheg pa'i sku la ni bsags pa'i khams ky bag (P80b2) kyang (D78b6) ma mchi sa te | chos ky khams lags na ji ltar brongs su rung | de bas na sems pa skyed pa dang | btsal ba tsam las mtshams med pa bgyad pa zhes ba gyi ste | พระไตรปิฎกฉัน แปลโดยท่านธรรมเกษม (ChinD T37412:396b15-21.) 何以故。如本身界不可壞故。所以者銀。以無身聚唯有法性。法性之理不壞。是人云何能壞佛身。直以悪心故成無間。 พระไตรปิฎกฉัน แปลโดยท่านผาเสนหรือฟาเทียน (ChinF T376 12:875b29-876a3) 所以者で。長養身不傷碍者無間罪。如來無長養之身。名自在法身。云何傷害。以彼發心惡方故得無間罪。 นักวิชาการประจำสถานบันวิจัยนานาชาติธรรมธรรมชัชย์ ในปีพ.ศ. 959-961 มี ๖ ผูก (T376 Vol.12 pp. 853-899) ฉบับที่แปลโดยท่านธรรมเกษม (Dharmakṣema) ในรวบปี พ.ศ. 964-973 มี 40 ผูก (T374 Vol.12 pp. 365c-603c) ฉบับที่แปลโดยท่านหยัยหยาน (Huiyan) ในรวบปี พ.ศ. 996 มี 36 ผูก (T375 Vol.12 pp. 605 - 852) ส่วนฉบับที่แปลเป็นภาษาทิเบตโดยท่านชินมิตร์ (Jinamitra) ท่านเชญรคัครา (Jñānagarbha) และท่านเทจันท์ (Devacandra) แปลขึ้นในรวบกลางพุทธศตวรรษที่ 15 จากรายงานของ ดร.ชัยสิทธิ์ สุวรรณราดกุล 2556 “ธรรมายในคัมภีร์มหาปรินิพพานสูตร คัมภีร์ต้นฉบับพระพุทธศาสนุคตม์”