การแปลและพระอรรถกถาต้นแบบในจีน หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยย่อ หน้า 158
หน้าที่ 158 / 374

สรุปเนื้อหา

บทความนี้สำรวจทฤษฎีการแปลและการปฏิบัติของศาสนาพุทธในจีน รวมถึงชีวประวัติของพระอรหันต์หลายท่าน ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการแปลคัมภีร์พุทธศาสนาให้เป็นภาษาจีน โดยเฉพาะในช่วงสามก๊กและราชวงศ์ฮั่น ตัวอย่างแห่งคัมภีร์และการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการแปลจากภาษาสันสกฤตและภาษานี้เผยให้เห็นกระบวนการและเทคนิคที่ใช้ในการแปล นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงดรรชนีคัมภีร์และผลงานวรรณกรรมทางพุทธศาสนาที่สำคัญที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ ด้วยความเชื่อมโยงระหว่างพุทธศาสนาและอารยธรรมจีนที่มีมาอย่างยาวนาน จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมจีน

หัวข้อประเด็น

-การแปลพระไตรปิฎก
-บทบาทของพระอรหันต์ในประวัติการแปล
-พระนักแปลและชีวประวัติของท่าน
-การเผยแพร่พุทธศาสนาในจีน
-เทคนิคการแปลในลัทธิพุทธ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

21 Luo, Xuamin, and Hong Lei. 2004. “Translation Theory and Practice in China.” Perspectives: Studies in Translatology 12, no. 1. p. 20. 22 พาร์เทีย (Parthia安思國) ปัจจุบันอยู่ในประเทศอิหร่าน 23 กุซานะ (Kushan) หรือชาวเวจี๊ด (Yuezhi月支) หรือชาวอินโดจีน(Indo-Scythian) 24 ซกเดียน (Sogdian) 25 พระอรหันต์อาวา (An Shigao 安世高) พ.ศ. 690-712 26 พระคังซูหยี้ (Kang Senghui 康僧會), Sanghapala 27 เฉินหยี (Chen Hui 陳慧) 28 พระโลเกนขม (Zhi Loujiachen 支麓加識 ชื่อòe Zhi Chen 支謙) 29 คังจวี (Kang Ju 康巨) 30 คังมิ้งเสี่ยง (Kang Meng Xiang 康孟祥) 31 Rhie, Marylin M. 1999. Early Buddhist Art of China and Central Asia: Later Han, Three Kingdoms and Western Chin in China and Bactria to Shanshan in Central Asia. Leiden: Brill. p.23-24 32 จีเหลียง (Zhi Liang 支亮) 33 ธรรมปาละ (Dhammapala, Tan Guo donkere) 34 กปิวาสดุ (Kapilavastu) หรือบิสต์วัด 35 คัมภีร์ต้นฉบับที่แปลเป็นภาษาจีนซึ่งได้รับการคัดลอกหรือประยุกในสมัยต่อต่อมา 36 Rhie, op.cit. p.32 37 ชีวประวัติของท่านถูกเรียบเรียงไว้อย่างหลายฉบับ ตัวอย่างเช่น “สารานุกรมบันทึกประวัติการแปล พระไตรปิฎกเป็นภาษาจีน”(出土藏記集 T.2145) จงนำโดยพระเชิงโย่ว เหอซ่าง (heshang 和尚) ซึ่งมาเถียร (Nattier) ให้ค่าแปลว่า พระอุปัชฌาย์ (upādhyāya) (Nattier 2008: 39) 39 “รวมดรรชนีคัมภีร์ศรีธรรม” (จงลี่จิ่งจู่คู่理欽經目錄)แต่งโดยพระต้าวอัน (Daoan’s ZLZJML) พ.ศ. 917 40 “สีติฉันเป่าสี้” (歷代三寶紀 T.2034, 49) แต่งโดยเฟยจางผง (費長房) ราวปี พ.ศ. 1140 41 เทคนิคการยืนคำในแผนที่เทคนิคของกายอี (geyi กายอี method of analogy) 42 จากข้อมูลของบุมบาคยะ พระอันชื่อกวาดไหวยอคำศัพท์คำต่างๆ ของเตามาใช้เป็นคำว่า โชว์ (shou 守) ซึ่งหมายถึง “การเฝ้าระวัง” หรือ “การเฝ้าสังเกต”(guarding or observing) Bum-bacher, Stephan Peter. 2007. “Early Buddhism in China: Daoist Reactions.” In The Spread of Buddhism, edited by Ann Heirman and Stephan Peter Bumbacher. Leiden: Brill. p.219 43 An Shigao 安世高, trans., “Foshou Da Anban Shouyi Jing Juan Shang 佛說大安般守意經卷上 T602,” Tripitaka (Tokyo, November 28, 2011), Tokyo, The SAT Daizōkyō Text Database.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More