หลักษฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 : หน้า 179/374

หลักษฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยย่อ ทางตรงข้ามทางบันไดสยามและม่ามได้คาดส่วนนี้เข้ามาเติมเสียเอง โดยที่ทางสิงหละไม่ได้รู้ด้วย ซึ่งเป็นประเด็นที่จะต้องค้นคว้าศึกษาต่อไป ในการเดิมพันเทียบความหมายของธรรมภายในคัมภีร์พระธรรมหญาติ กับความหมายของธรรมภายในวิชชาธรรมกาย พบว่าในส่วนของหลักการมีความคล้ายคลึงกันมาก ดังนี้ **การรู้แจ้งของพระธรรมภายใน** ในคัมภีร์พระธรรมหญาติได้กล่าวถึงจักขุทั้ง 5 ของธรรมภายในพระพุทธเจ้า คือ ทิพพจักษุ ปัญญาจักษุ สมันต์จักษุ พุทธจักุ และธรรมจักุ ในส่วนกาของขยายความได้อธิบายถึงพุทธจักษุว่าประกอบด้วย อาสยานุสุข ญาณหรือญาณทีุ่่นสัสและอนสัสของสัตว์ทั้งหลายและ อินทรีย์โปรแรกน หรือญาณที่รู้ในอินทรีย์อันหย่อมอันยิ่งของสัตว์ทั้งปวง อย่างไรก็ตามญาณอื่นก็ทำหน้าที่รู้แจ้งในเรื่องราวนอกเหนือจากนี้อีกเช่น - สังขาณ หรือญาณที่รู้เห็นในอริยสัจ 4 คือทุกข์ สุมหา นิรโ thermometer เป็นพระวิหา - ติลักญาณ หรือญาณรู้แจ้งใน อนิจจิ ทุกข์ อนตตา เป็นปล้อง พระคอ - ดูปรปาณญาณ (ญาณที่ 9 ในทศพลญาณ) ซึ่งเป็นญาณรู้แจ้งในการ เกิดการดับของสรรพสัตว์ เป็นช่วงกลางพระวรภาย - ปฏิจกสมปทาณญาณ หรือญาณที่รู้แจ้งการเกิดขึ้นของธรรมทั้งหลาย เพราะอภัยกัน เป็นพระนาฉ