ธรรมภายในและคัมภีร์พระพุทธศาสนา : หน้า 166/374

เรื่องเดียวกัน หน้า 264 เรื่องเดียวกัน หน้า 284 เรียบเรียงจากงานวิจัยของ ดร.ชลลลธ์ สุวรรณรางกูล (2556) "ธรรมภายในมีร่วมรินราน สูตร คัมภีร์ต้นฉบับพระพุทธศาสนาคำตัน". อามา (Agama: 阿含經) กล่าวให้คำว่า "นิยง" หรือ นิยงนะ ไม่พบธรรมภายในมัชฌมขณะ (Madhyamāgama 中阿含經) และกุฎุรกกามะ (Kṣudrāgama) ที่รวมคะนะ (Dirğhāgama- DA2 長阿含經) ส่วนนี้ยึดมาจากอาคะของธรรมบุตโตโดยท่าน พุทธายะ (Buddhayaśa 佛耶舍) และท่านผู้นี้เป็นเยี่ยม (Zhu Fonian 竺傅会) ในสมัยโบราณ (後秦) พ.ศ. 956 (ค.ศ. 413) (二) 第一分ierz經第二初. 道果成就上下和順法身具足。向須陀還得陀ฯ。向斯巴含斯陀含。向阿那含阿那含。向羅漢得得羅漢双八. 是讀如嚴聖之宗。甚至恭敬之福也。 สังยุตตคาถาม( Samyuktāgama: SA4604) ส่วนนี้ยึดมาจากในคัมภีร์ฉบับของสรรลาสตวา โดยท่านคณิกร (Gunabhadra 求那跋陀) ในแผ่นดินหลังจาก พ.ศ. 978-986 (ค.ศ. 435-443) สรรลาสตวา，ในสมเด็จวิโรจน์(Divyāvadāna) T099 2:168b15-23 王曰。聽吾所說心中所以。如來之體身法身清淨 彼怒能奉持 เป็นเหตุตั้งพร... สังยุตตคาถา (Samyuktāgama- SA2 196) อัคคาวัณโคฏกสตูร (Aggivacchagotta Sutta) T100 2:445c 2-8 ในพระบาลี เป็น วัจฉตอนคฺปริพาชก 四煩惱 The four delusions in reference to the ego: 我痴 ignorance in regard to the ego: 我見 holding to the ego idea: 我慢 self-esteem, egotism, pride; 我愛 self-seeking, or desire, both the latter arising from belief in the ego. Also 四感. 四圓 องค์จึงจัง ทุกขัง อนุตตา อวิสุทธิ (The four viparyaya i. e. inverted or false beliefs in regard to 常樂我淨 that is to say impermanent, suffering, impersonal, and impure) 邪惑 โโลฬะ โทสะ โมหะ และ อวิชชา ⻄今天毗雏。亦復如是。已卻一切煩惱結絲。四倒곤惱。皆惡減盡。唯一坚固國法在在。 เอโกตุตราคตนะ (Egottarāgama-EA1) 增壹阿含經) มีความเป็นไปได้ว่าแปลจากคาถาของสรรวาสติวามหรืออาจจะแปลจากคาถาของธรรมบุตนะ ซึ่งแปลโดยท่านธรรมนันทิ (Dharmanandi 梅摩難娑) แห่งรัฐภูมิ (Fu Qin State 芙秦) และตรวจงานโดยท่าน โคตมสังเวท (Saṁghadeva 僧伽提提) แห่งราชวงศ์จีนตะวันออก (Eastern Jin Dynasty 東晋) ในช่วง พ.ศ. 940-941 (ค.ศ. 397–398) มหาเทวสุทธ (Maghadeva Sutta) T125 2:549c14-550a1 พระครูุบสียะฮอซกะ 內體難逝法身ใน 阿難仁和四等具 意轉入微師子呪 尊者阿難เป็นฉันใด ดังรจากไม่แตก ยนตราใน หน้า 165