ธรรมะและการปฏิบัติสะท้อนในพระพุทธศาสนา : หน้า 8/254

สองบทว่า โส ภี โกริ แว่วว่า ท่านนั้น จงหาที่พึ่งอุศล แก่นธรรมบุคคลเมื่ออธิษฐานในสมุทร ทำที่พึ่งกล่าวคือเถ้า (แต่คน) นะนั้น และท่านเมื่อนำ ก็จิรพยายาม คืองปราศจากความ เพียร์เร็ว ๆ จงเป็นบฏิทิต ด้วยการทำที่กล่าวว่าคือศีลธรรมแก่ตน ด้วยว่า ผู้ใดทำศีลในเวลาที่ยังไม่ถึงปากแห่งความตาย สามารถ จะทำได้ทันแฉะ ผู้ณิชย์ชื่อว่าเป็นบฏิทิต. อธิบายว่า ท่านจงเป็นผู้ฉัน นั้น อย่าเป็นอันธพาล. สองบทว่า ทิพุทิ อริยภูมิ คำว่า ท่านทำความเพียงอยู่ อย่างนี้ ชื่อว่าผู้กำดังคมินได้แล้ว เพราะความเป็นผู้นำมานมิ รายะเป็นต้นออกเสียได้ ชื่อว่าไม่มีดิสเพียงดังเนิน คือหมายกิเลสด เพราะไม่มีดิสเพียงดังเนิน อีกขั้นษุทภาค (ภูมิเป็นที่สุดแห่ง พระอริยบุคคลผู้หมดจนแล้ว) อย่าง ในกาลขณะเทศนา อุบาสก ตั้งอยู่ในโสดาปัตผลแล้ว เทศนา ได้มีประโยชน์แก่หมู่ชนผู้ไปร่วมกันแล้ว ดั่งนี้เลย. [พวกอุตราวาททานอีก] บุรุษเหล่านี้ ทูลนิมัตพระศาสดา แม้เพื่อประโยชน์ในวันรุ่ง ขึ้น ถวายทานแล้ว ได้กราบทูลพระศาสดาผู้ทรงดำรงแล้ว ใน เวลาขณะอนุโมทนาว่า "พระเจ้าข้า แม้ว่าท่านพวกข้าจะปรองดองแล้ว ใน เวลาขณะอนุโมทนา ว่า "พระเจ้าข้า" แม้ว่าท่านพวกข้าจะปรองดองแล้ว ใน เวลาขณะอนุโมทนา" "พระเจ้าข้า" แม้ว่าท่านพวกข้าจะปรองดองแล้ว ใน เวลาขณะอนุโมทนา" "พระเจ้าข้า" แม้ว่าท่านพวกข้าจะปรองดองแล้ว ใน เวลาขณะอนุโมทนา" "พระเจ้าข้า"