พระมนตรีทัศนูปศาแปล ภาค ๑ : หน้า 125/254

ประโยค - พระมนตรีทัศนูปศาแปล ภาค ๑ - หน้า 123 เธอไปเกิด" ดังนี้แล้ว ทรงส่งพระเฑาะว์ ไป ทรงนิรดิ ตอกปุ่มทอง ประมาณท้าวักด้วยพระฤทธิ์ แล้วทรงทำให้เป็นเหมือนหลังหาดน้ำ จากใบและก้าน แล้วได้ประทานให้ด้วยพระดำรัสว่า "เธอเถิด ภิกขุ" เธอคือตอปลอกมนัสไปวางไว้ที่กองทรายท่ามนี่.งบัดสมบูรณ์ใน ที่ตรงหน้า แล้วทำบริกรรมว่า "โลหิติก โลหิติก' (สีแดง สีแดง สีน้ำแดง) เมื่อภิกขุผู้นั้นรับดอกปทุมจากพระหัตถ์ของพระศาสดาเท่านั้น จิตก็ เสื่อมไปแล้ว. ท่านไปยังทิ้งน้ำพุทธทรายขึ้นแล้ว เสียกันดอก ปทุมที่กองทรายนันนะแล้ว นั่งจัดสมาธิในที่ตรงหน้า เริ่มบริกรรมว่า "โลหิติก โลหิติก.." [ภิกษุนี้สำเร็จคุณวิสัย] ครั้งนั้น มีรณีทั้งหลายของท่านระงับแล้วในขณะนั้นนั่นเอง อุปจารมฺณีเกิดแล้ว ท่านยังบูชามนาให้กิจกัน ในลำดับแห่งอุปจาร-มานั้น ให้คล้ายความเป็นผู้ชำนาญ โดยอโญการะ ๕ นั่งอยู่ตามเดิมเทียบ บรรลุมานทั้งหลายมีฤทธิ์อำนาจเป็นต้นแล้ว นั่งเล่นมานในฤดูอุตตาฑ๎ามที่ ชำนาญอยู่ พระศาสดา ทรงกล่าวว่าม่านทั้งหลายดิฉันแล้วเป็นกิจกันแล้ว ทรงพิจารณาดูว่า "ภิกษุที่จักอาจเพื่ออุจเฉยนี้แล้วให้เกิดขึ้นตาม ธรรมดาของตนหรือหนอ?" ทรงทราบว่า "จักไม่อาจ" แล้วทรง อธิษฐานว่า "ขออคลนุมันงดเทือแห้งไป" ดอกปทุมนี้ได้เทียว