พระศาสดาและอภิญญา : หน้า 78/254

ประโยค - พระอุโบสถ-พระอิฐมปฏิรูปถามแปลฉบับ ๑ หน้า ๗๖ ๕. [เรื่องอภิญญาญ]* [๘๕๘] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชวนา ทรงปรารถภิญญามากรูป ศรัสพระธรรมเทศนาว่า “น อุกกฏกุฏุมดต” เป็นดัง. [พระเฑาะงพวกอยากได้ลาภสักการะ] ความมุทธาร์ ว่า สมัยหนึ่ง พระเฑาะงพวกเห็นภิญญาหนุ่มและสามารถ ทำการรับใช้ของหลายอย่างจึงอธิฐาน เป็นดังจาร์ ผู้บอกธรรมของตนเนนฯและ คิดว่า "แม่เรากลาดในลักษณ์ยุษนะ ผลอะไร ๆ ไม่มีแก่เราเลย; ผีคนนั้นเราพึงเข้าเฝ้าพระศาสดา ทูลอย่างนี้ว่า ‘ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์เป็นผู้ฉลาดใน ลักษณ์ญะซนะ, ขอพระองค์จงบังับภิญญาหนุ่มและสามารถทั้งหลายว่า ‘พวกเธอแม่เรียนธรรมในสำนักของอาจารย์อึ่งแล้ว ยังไม่สู้อทาน ในสำนักงอภิญญาเสน่แล้ว อย่าสายยาน,ลากสักระจักจริญแก่ เราทั้งหลาย ด้วยอาศัยอย่างนี้เ๖ด.' พระเฑาะงนั้น เข้าไปเฝ้า พระศาสดาแล้ว กราบบูชอยู่อย่างนั้น. พระศาสดาตรัสดัดอักษรคำของ ภิญญาหล่านั้นแล้ว ทรงตราไว้ว่า “ใคร ๆ ก็พูดเช่นนั้นได้ ด้วย สามารถประพฤในพระศาสนานี้เท่านั้น, แต่ภิญญาหลานี้ เป็นอุปสรรค ลาภสักการะ” จึงตรัสว่า "เราไม่เรียกพวกเธอว่า ‘คนดี’ เพราะ เหตุสุดว่าพูดจาอัน ,. [นายอายุ] ศิรภาพความเชื่องานนี้เป็นสืบสานก็เท่านั้น- * พระมหาเกมม ป.ธ.๑ วิบามธาดา แปลค.๑ เพราะเหตุว่ากระทำซึ้งคำพูด.