พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๓ - มารและการครองราชสมบัติ : หน้า 249/254

ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ ๒๔๗ ๔. เรื่องมาร* [๒๔๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสนา เมื่อประมาณอายุ กี่สิบปีตั้งอยู่ในป่า ที่ช้างป่าหิมพานต์ ทรงปราบมาร ตรัสพระธรรมเทวนิว่า "อถอมุข" เป็นต้น [มารทูลให้พระศาตรครองราชสมบัติ] ได้ยินว่า ในกาลนั้น พระราชทังหลายทรงครองราชา- สมบัติเรียบเรียงแหล่งมนุษย์. ครั้งนั้น พระผู้มพระภาคเจ้าทอดพระ เนตรเห็นมนุษย์ทั้งหลายถูกเบียดเบียนด้วยการลวงอาชญา ในชมย์ ของพระราชมผู้ได้ตั้งอยู่ในธรรม ทรงดำริด้วยสามารถแห่งความกรุณา อย่างนี้ว่า "เราอาจเพื่อจะครองครองราชสมบัติโดยธรรม ไม่เมียบ บิ่นเอง ไม่ให้ผู้อื่นเบียดเบียน ไม่ชนะเอง ไม่ให้ผู้อื่นชนะ ไม่เศร้า โศกเอง ไม่ให้ผู้อื่นเศร้าโศกหรือหนอ ?" มารผู้มาบ ทรงพระปรวิต้าข้อนั้นของพระผู้มพระภาคเจ้า แล้ว จึงกล่าวว่า "พระสมณ โคดมทรงดำว่า 'เราอาจเพื่อครอบ ครองราชสมบัติหรอ? นบั้ย พระสมณโคดมนัน จักเป็นผู้ใด เพื่อครอบครองราชสมบัติ, ก็ชื่อว่า ชมสมบัตินี้ เป็นที่ตั้งแห่งความ ประมาท, เมื่อพระสมณโคดมครองราชสมบัติอยู่, เรา * พระครูธรรมกิจการ (พี่นป. ๓) ปัจจุบันเป็น พระธรรมโกศลฉบับ. ๑. โดยพยักหน้าแปลว่า เราอาจหรือหนอจะเป็นผู้ไม่เมียบเมียนเอง...ครอบครอง ราชสมบัติโดยธรรม. สัพพอนุญัติ易 สัพพามีหน เป็นต้น เป็นปฐมาวิสติลงใน อรรถคติวัตร เป็นวิกิตติคติในกุฎฏ ๆ สมานกริยาใน กาถัฬ. (หมายเหตุ: คำแปลและคำอธิบายอาจมีการปรับปรุงตามเนื้อความในเอกสารต้นฉบับครับ)