พระบำบัดปัญญา ภาค ๑ หน้า 68 พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 หน้า 70
หน้าที่ 70 / 254

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้มีการกล่าวถึงความหมายของบัณฑิตในพระพุทธศาสนา โดยเน้นที่การมีเมตตาและการไม่มีเวร ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่สำคัญกว่าการพูดมาก ในบริบทของการบูชาพนา ชนหลายคนบรรลุอริยผล เช่น โสดา-ปฏิสัมปันนาในยุคนั้น มีการเน้นย้ำว่า ความเมตตาและการไม่มีภัย คือหัวใจของการเป็นบัณฑิตที่แท้จริง ชี้ให้เห็นถึงคุณค่าภายในที่สูงส่งกว่า

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของบัณฑิต
-ธรรมชาติของเมตตา
-ความสำคัญของอภัย
-บริบททางศาสนา
-โสดาและปฏิสัมปันนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระบำบัดปัญญาแปล ภาค ๑ หน้า 68 "บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นบัณฑิต เพราะเหตุเพียงพูดมาก;(ส่วน) ผู้มีความเมตตา ไม่มีเวร ไม่มีภัย เราก่าวว่า"เป็นบัณฑิต" [แก้อรรถ] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ยาวา เป็นต้น คำว่า บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นบัณฑิต เพราะเหตุที่พูดมากในท่ามกลางสงฆ์เป็นต้น ส่วนบุคคลใด คนเองมีความเมตตา ชื่อว่าไม่มีเวร เพราะเวร 5 ไม่มี ผู้ไม่มีภัย คืออ้อมไม่มีแก่มหาชนะ เพราะอภัยบุคคลนั้น, ผู้นั้นชื่อว่า'เป็นบัณฑิต' ดังนี้แล. ในกาลบูชาพนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลายมีโสดา-ปฏิสัมปันนเป็นต้น ดังนี้แล. เรื่องภิกขุณ์พัคคีย์ จบ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More