พระโลภทุย์และการฟังธรรม : หน้า 19/254

ประโยค - พระบารมีพระพุทธคุณสาธุภาฏิสุขา ภาค ๑๗ - หน้า ๑๗ ๔. เรื่องพระโลภทุย์เทอ* [๑๙๔๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเณร วัน ทรงปรารภพระโลภทุย์เทอ: ตรัสพระธรรมเทศนานิว่า "อาชุฒายตาล มนตฺตา" เป็นต้น. [พระโลภทุย์อวดยอดแสดงธรรม] ดังได้สดับมา จากอริยสาวประมาน ๔๕ โกฏิ ในพระนคร สาวิตดี ถวายทานในเวลาที่คร่ำแล้ว ในเวลาหลังภัณฑ์ จึงถือ วัตถุทั้งหลายมีเมฆใส น้ำมัน น้ำพัง น้ำอ้อยและผ้าเป็นต้น ไปวิหาร แล้วฟังธรรมกายอยู่, กิในเวลาฟังธรรมแล้วเดินไป ย่อมกล่าวคุณ ของพระสาริฐพระ โโมคัลนะ. พระอุทิสเถระ สดับอ้อมคำของอริยสาวกเหล่านั้นแล้ว จึง พูดว่า "พวกท่านฟังธรรมกายของเณะ ทั้ง ๒ นั้น ยิ่งกล่าวถึง อย่างนี้ก่อน ฟังธรรมกายของฉันแล้ว จักกล่าวอย่างไรหนอแล?" พวกมนุษย์ ฟังอ้อมคำของท่านแล้ว คิดว่า "พระเณรนี้ จักเป็นพระธรรมกถิดก้อนสั่น, พวกเราฟังธรรมกของพระเณร แม่นี้ ครว." วันหนึ่ง พวกเขาอาราธนาพระเณว่า "ท่านขอรับ วันนี้ เป็นวันพิธีธรรมของพวกกระผม," ถวายทานแก่พระสงฆ์แล้วพูดว่า "ท่านขอรับ ขณะที่พูดกล่าวธรรมกูในกลางวันเกิด." * พระมหาพื้น ปิ. ธ. ๕ (ปัจจุบัน สมเด็จพระพุทธ โณเมจาเจย์ วัดสามพระยา แปล ๑. ยาติวะ-ขอหรือจริงอวน.