พระบรมปฏิสังขรณ์ฉบับแปล ภาค ๓ - หน้า 113 พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 หน้า 115
หน้าที่ 115 / 254

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาว่าด้วยการสนทนาในวิหารระหว่างพระภิกษุ โดยรายละเอียดรวมถึงการไหว้พระสัมพะธะและการยกย่องให้เป็นที่พึ่ง โดยมีการพูดถึงพระโบดูลและพระเณรที่ได้รับการฝึกสอนแบบต่าง ๆ ผนวกกับการอภิปรายเกี่ยวกับความสำคัญของการเรียนรู้และการเป็นที่พึ่งในสำนัก.

หัวข้อประเด็น

-การสนทนาในวิหาร
-พระธรรมกถิก์
-บทบาทของพระโบดูล
-การเรียนรู้ในสำนัก
-พระเณรและการฝึกอบรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระบรมปฏิสังขรณ์ฉบับแปล ภาค ๓ - หน้า 113 ภิญนั่งสาธยายอยู่ในวิหาร ไม่ได้กำหนดว่่า "อาจารย์." พระเฑร ไปสั้นสองพันโยชน์แล้ว เข้าไปภิกษาภายใน ๓๐ รูป อยู่ใน อาวาสรวมปะหนึ่ง ไหว้พระสัมพะธะแล้ว กล่าว่า "ท่านผู้เจริญ ของท่านจงเป็นที่พึ่งของพระผม." พระสังฆเณร "ผู้อื่นอายุ ท่านเป็นพระธรรมกถิก์, สังอะไร ชื่อว่ารับอิพพังทราบได้ ก็เพราะอาศัยท่าน เหตุใดนาท่านจึงพูด อย่างนี้? พระโบดูลอ. ท่านผู้เจริญ ขอนาทงจอทำอย่างนี้, ท่านน งเป็นที่พึ่งของกระผม. [วิธีขับนมะของพระโบดูลอ] ก็พระเณรเหล่านั้นทั้งหมด ได้รับเป็นพระอิพพังพังนั้น. ลำดับ นั้น พระมหากะ สงกระประโยชะนั้นไปสำนักพระอนุเณร ด้วย คิดว่า "ภิญนูนี้มาฉะนะ เพราะอาศัยการเรียนเท่า." แมพระอนุเณร นั้นก็กล่าวว่า พระโบดูลอนั้น อย่างนั้นเหมือนกัน. ถึงพระเณรทั้งหมด เมื่อส่งท่านไปโดยท่านนคี่ ส่งไปสำนักของสามเณรผู้มีอายุ ๓ ขวบ ผู้ใหม่กว่าาสามเณรทั้งมวล ซึ่งงงังการคือเร่งย่ออยู่ในที่พัก กลางวัน. พระเณรทั้งหลายมานะของท่านออกได้ ด้วยอบาย อย่างนี้. [พระ โบดูลอหมดมานะ] พระ โบดูลอนั้น มีมานะอันพระเณรทั้งหลายค้านออกแล้ว จึง ประกอบอัญชลีในสำนักของสามเณรแล้วกล่าวว่า "ท่านสตนุรุ ขอ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More