พระบรมปฏิสังขรณ์ฉบับแปล ภาค ๓ - หน้า 113 : หน้า 115/254

ประโยค - พระบรมปฏิสังขรณ์ฉบับแปล ภาค ๓ - หน้า 113 ภิญนั่งสาธยายอยู่ในวิหาร ไม่ได้กำหนดว่่า "อาจารย์." พระเฑร ไปสั้นสองพันโยชน์แล้ว เข้าไปภิกษาภายใน ๓๐ รูป อยู่ใน อาวาสรวมปะหนึ่ง ไหว้พระสัมพะธะแล้ว กล่าว่า "ท่านผู้เจริญ ของท่านจงเป็นที่พึ่งของพระผม." พระสังฆเณร "ผู้อื่นอายุ ท่านเป็นพระธรรมกถิก์, สังอะไร ชื่อว่ารับอิพพังทราบได้ ก็เพราะอาศัยท่าน เหตุใดนาท่านจึงพูด อย่างนี้? พระโบดูลอ. ท่านผู้เจริญ ขอนาทงจอทำอย่างนี้, ท่านน งเป็นที่พึ่งของกระผม. [วิธีขับนมะของพระโบดูลอ] ก็พระเณรเหล่านั้นทั้งหมด ได้รับเป็นพระอิพพังพังนั้น. ลำดับ นั้น พระมหากะ สงกระประโยชะนั้นไปสำนักพระอนุเณร ด้วย คิดว่า "ภิญนูนี้มาฉะนะ เพราะอาศัยการเรียนเท่า." แมพระอนุเณร นั้นก็กล่าวว่า พระโบดูลอนั้น อย่างนั้นเหมือนกัน. ถึงพระเณรทั้งหมด เมื่อส่งท่านไปโดยท่านนคี่ ส่งไปสำนักของสามเณรผู้มีอายุ ๓ ขวบ ผู้ใหม่กว่าาสามเณรทั้งมวล ซึ่งงงังการคือเร่งย่ออยู่ในที่พัก กลางวัน. พระเณรทั้งหลายมานะของท่านออกได้ ด้วยอบาย อย่างนี้. [พระ โบดูลอหมดมานะ] พระ โบดูลอนั้น มีมานะอันพระเณรทั้งหลายค้านออกแล้ว จึง ประกอบอัญชลีในสำนักของสามเณรแล้วกล่าวว่า "ท่านสตนุรุ ขอ