พระธัมปทัณฑ์กะเปล่าแปล ภาค 3 - หน้าที่ 124 : หน้า 126/254

ประโยค - พระธัมปทัณฑ์กะเปล่าแปล ภาค 3 - หน้าที่ 124 แห่งมีสีดำ เหมือนดอกบทุมที่ถูกขีดด้วยมืออะนั้น ภิกษุนั้นออกจาก ถามแล้ว แลดูดอกบทุมมัน เห็นอนิจจังกะนะว่า “ทำไมหนอแล ดอกบทุมนี้ถูกชักรากษะทับแล้วจึงปรากฏได้, แม้มีองค์ปานนก- สงขาร้อนรายกรอบอย่างนี้, ในบทบทนกันสงขารไม่จำพูดถึง, อันธาราคงจักรอบอุบทบทบท้วยนั้น” คำรั้วอนิจจังกะนะนั้น- อนันน่เห็นแล้ว, ทุกลักษณะและอนัตตลักษณะก็อ่อนเป็นอนันเห็น แล้วเหมือนกัน ภาพ 1 ปรากฏแล้วแก่มูู ณทีเดียว และ ดูชากพอวันบุคคลผูไว้ชื่อว่า ในขณะนั้น พวกเด็กลงสู่อสระแห่งหนึ่ง ในที่ไม่ใกล้กาลนั้น เด็ก ดอกบทุมทั้งหลายแล้ว ทำให้เป็นกองไว้บนบก ภิกษุนั้นแลดูดอก โบทุมทั้งหลายบนบกและในน้ำ ลำดับนั้น ดอกโบทุมในน้ำงดงาม ปรากฏแก่ธรดูงลั่งลั่งงั้นออยู่, ดอกโบทุมอนนี้เที่ยวหวังแล้ว ที่ปลาย ๆ ภิกษุนั้นเห็นอนิจจังกะนะเป็นต้นดั่งนี้ว่า "รายอ้อม กระทบอนุบทบทนสงขารอย่างนี้, ทำไมจึงจักไม่กระทบอุบทบทน- สงขารเล่า?" [จดตำความเมื่อใจ เจริญทางสงบ] พระศาสดา ทรงทราบว่า "บัดนี้ กำมึ่นกษฐานปรากฏแก่กิณฐู นี้แล้ว, ประทับนั่งในพระคันฐ์ภูมิที่วา ทรงเปลี่ยพระรัสมีไป. พระ รัสมีนั้นกระทบหน้ากิณฐูนั้น. ครั้งเมื่อท่านพิจารณาอ่ำว่า “นั่นอะไร หนอ?" พระศาสดาได้เป็นประหนึ่งว่าศิวมหาประทับอยู่ตรงหน้า. ท่านลูกขึ้นแล้วประคองอัญชลี ลำดับนั้น พระศาสดาทรงกำหนด