การตรัสรู้ของพระศาสดา : หน้า 214/254

ประโยค - พระอุปปะทุตถูกแปลภาค ๓- หน้า 212 อู๋ เจ้าเป็นโค เจ้าเป็นพา เจ้าเป็นสัตว์นรก เจ้าเป็นสัตว์วิรฉาน, สุดคัมไม่มีสำหรับเจ้า, ทุกคติท่านอันเจ้าพึงหวัง. [พระอนันต์ทุกให้สงดิ ไปนครอื่นก็ไม่สงดิ ไป] ท่านพระอานนท์ลัดดับคำนั้นแล้ว ได้กราบลุคคะพระศาสดา ว่า 'ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ชาวนครเหล่านี้ ย่อมฅ่า ยอมฅ่า ยอมบริภาษ เราทั้งหลาย, เราทั้งหลายไปในอื่นจากพระนครนี้เกิด.' พระศาสดา. ไปไหน อานนท์? พระอานนท์. สู่นครอื่น พระเจ้าขา. พระศาสดา. เมื่อมนุษย์ทั้งหลายในที่นั้น ค่าอยู่ บริภาษอยู่ เราจำไปในที่ไหนอีก อานนท์? พระอานนท์. สู่คร่อื่นแม้จากนครนั้น (อีก) พระเจ้าขา. พระศาสดา. อานนท์ การทำการอย่างนั้นไม่ควร, อธิฎฐิเกิด ขึ้นในที่ใด, เมื่อมันสงบแล้วในนั้นนั้นแหละ, การไปสู่ที่อื่นจึงควร; อานนท์ ก็เขาพวกไหนเล่า ย่อมฅ่า? พระอานนท์. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ชนทั้งหมดคนกระทั่งทาส และกรรมกร ย่อมฅ่า.