ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคตร-พระจ๊ะแป้บแปล ปีที่ ๑ หน้า 41
พระศาสดา.
ถูกแล้ว อานนท์.
อานนท์ เพราะเหตุไร ? พระเจ้าบ้า.
พระศาสดา. อานนท์ ว่า “พุทธโม” ดีดี ”ธมฺโม” ดีดี
‘สุขโม’ ดีดี อันสัตว์เหล่านี้ไม่เคยตื่นบแล้ว ในแสนกลบ แม้เป็น
อนฺนก: เพราะฉะนั้น สัตว์เหล่านี้ จึงไม่สามารถฟังธรรมนี้ได้: แต่
ในสงสาร มีที่สุดอันใคร ๆ ตามรู้ไม่ได้ สัตว์เหล่านี้ ฟังจริงจานกุลา
มืออย่างต่าง ๆ นั้นแหละ: เพราะฉะนั้น สัตว์เหล่านี้ จึงเที่ยว
บ่นร้องฟ้องร่าอยู่ ในที่ทั้งหลายโรงดื่มสาราและสนามเป็นที่เล่นเป็น
ต้น, จึงไม่สามารถจะฟังธรรมได้.
อานนท์, บ้านแต่พระองค์ผู้เจริญ อุบาสกทั้งหลายนัน อะไรยอะไร
จึงไม่สามารถ ?
ลำดับนั้น พระศาสดา ตรัสแก่พระอานนท์นั้นว่า “อานนท์
อุบาสกเหล่านั้น อาศัยอะไร อาศัยอะไร อาศัยอะไร
ตัณหา จิงไม่สามารถ. ชื่อว่ายไฟ เช่นกับด้วยไฟคือรา
ไม่ม, ไฟใด ไม่แสดงแม้ซึ่งแก่ ย่อมไหม้สัตว์ทั้งหลาย , แท้จริง
แม่ไฟยังถูกับปีพิพานดา ที่อาศัยความปรารถนาพระอาทิตย์ ๓
ดวง บังเกิดขึ้น ย่อมไหม้โลก ไม่ได้อะไร ๆ; เหลืออยู่เลยก็จริง,
ถึงกระนั้น ไฟนั้น ย่อมไหม้ในบางคราวเท่านั้น,” ชื่อว่าสิ่งที่ไฟคือรา
จะไม่ไหม้ ย่อมไม่มี : เพราะฉะนั้น ไฟสมอด้วยราคะดี ผู้
จับเสมอด้วยโทสะดี ข่ายเสมอด้วยโมหะดี ชื่อว่าสมอโลมว่าสมอ
ด้วยตัณหาดดี ไมมีดังนี้แล้ว จึงทรัสพระองค์ว่า :-