พระธัมปทุตฺตะจุติวาแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 114 : หน้า 116/254

ประโยค - พระธัมปทุตฺตะจุติวาแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 114 ท่านจงเป็นที่พึ่งของผม." สามเณร. ตายจริง ท่านอาจารย์ ท่านพูดอะไรนั่น ท่านเป็น คนแก่ เป็นพุทธสุด เหตุอะไร ๆ พึ่งเป็นกันอันผมควรรู้ในสำนัก ของท่าน. พระโพธิสิละ ท่านสัตบุรุษ ท่านอย่าทำอย่างนี้ ขอท่านจงเป็น ที่พึ่งของผมได้. สามเณร. ท่านขอรับ หากท่านจัดเป็นผู้ต่อ โอวาทได้เช่ร ผมจึงเป็นที่พึ่งของท่าน. พระโพธิละ ผมเป็นได้ ท่านสัญรุง, เมื่อท่านกล่าวว่า 'จงเข้าไปสู่ไฟ,' ผมจึงเข้าไปแม่สุให้ได้ทีเดียว. [พระโพธิละปฏิบัติตามคำสั่งของสามเณร] ลำดับนั้น สามเณร จึงแสดงผลระฯ หนึ่งในที่ไม่ไกล แล้ว กล่าวว่าท่านว่า "ท่านอรบรับ ท่านนุ่งห่มตามเดิมนั่นแหละ จงลงไปสู่ สะเด็น." จริงอยู่ สามเณรนั้น แม้รู้ความที่ชั่ว 2 ชั้น ซึ่งมีราคามาก อนพระเกษนั่นนุ่งห่มแล้ว เมื่อจะทดลองว่า "พระเกษเป็นผู้ อดทนต่อโอวาทได้รือไม่" จึงกล่าวอย่างนั่น แม้พระเกษลังกไป ด้วยคำว่า เดียวเท่านั้น. ลำดับนั้น ในเวลาที่ชายจีรวเปียก สามเณร จึงกล่าวว่าท่านว่า "มาถีด ท่านขอรับ" แล้วกล่าวว่าท่านผู้ยืน อยู่ด้วยคำว่า เดียวเท่านั้นว่า "ท่านผู้จริญ ในออมปลวกแห่งหนึ่ง มีช่องอยู่ 6 ช่อง, ในช่องเหล่านั้น เห็นเข้าไปใน โดยช่อง 3 หนึ่ง, บุคคลผู้ประสงค์จะจับมัน จึงอุดช่องทั้ง 5 นอกนี้ ทำลายช่องที่ 6 แล้ว