พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 156 : หน้า 158/254

ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 156 อาสะทัง ๔ ย่อมเจริญแก่กิเลสเหล่านั้น ผู้ซื้อว่า มิมะนะประดูไม้ อ้ออั้นยกขึ้นแล้ว เพราะกระยกมะนะเพียงดังไม้เบื่อเที่ยวไป ชื่อว่า ประมาทแล้วเพราะปล่อยสติ บทว่า สุตมารุทฺธ์ ได้แก้ ประคองไว้แล้ว สองบทว่า กายตภ สติ ได้แก้วันอันเป็นเครื่องตามเห็นกาย บทว่า อกิจจิ ความว่า ภิกษุเหล่านั้นอ่อนไม่เสพ คือไม่ทำ สิ่งที่ไม่ควรทำนัน มีการประดับร่วมเป็นต้น บทว่า กิริจา ความว่า ในสิ่งอันตนพึงทำ คือในกุศลย ี มี การคุ้มครองสติขันธ์อันหาทรามมิได้เป็นต้น จำดินแถกลวงแล้ว บทว่า สตจกอภารโต ได้แก้ มีปกติทำเนือง ๆ คือทำไม หยุด, อธิบายว่า อาสะมาณัง ๕ ของภิกษุเหล่านั้น ผู้ซื้อว่าวิตติ เพราะไม่อยู่ปราศจากสติ ผู้ซื้อว่าสัมปชัญญะ เพราะสัมปชัญญะ ๔ อย่าง คือ "สตตกสัมปชัญญะ สัปปายสัมปชัญญะ โจรมสัมปชัญญะ อสมโมสัมปชัญญะ" ย่อมถึงความตั้งอยู่ไม่ได้ คือถึงความสิ้นไป ได้แก่ไม่มี ในกาลบฉบา ภิกษุเหล่านั้น ตั้งอยู่ในพระอรหัตแล้ว เทสนามีประโยชน์แก่บุตรคนที่ประชุมกันแล้ว ดังนี้แล เรื่องภิกษาวนครภทฺฑะ ขบ