พระรํมปฏิรูปฉบับแปล ภาค ๓ - หน้า 110 : หน้า 112/254

ประโยค - พระรํมปฏิรูปฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 110 เพิ่งนี้, เอก็ มารยาทอันไม่สมควรอะไร ๆ ในตอนทั้ง ๖ มีกาย ทวารเป็นต้นของผม อันท่านเคยเห็นแล้วหรือ? พระมหากระ: ไม่เคยเห็น ผู้มีอายุ พระอนุเคราะห์: เมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไม ท่านจึงได้พูดพระ- ธรรมกถิกว่า อย่าได้ทำการครอบหากับพระอนุเคราะห์นั้น? พระมหากระ: ผู้มีอายุ ผมมหาดูอย่างนั้นไม่, นี่ว่า ท่าน พูดอย่างนี้ ในระหว่างของเรา. พระอนุเคราะห์: ท่านผู้เจริญ แม้ผมก็มีได้พูด. ในขณะนั้น พระเณรทั้ง ๒ ก็ทราบได้ว่า "พระธรรม- กถิกนั้น จึงใครทำลายเราทั้ง ๒ จึงพูดอย่างนั้น" แล้วขนันและ กินในแสนโบแล้ว พระเณรทั้ง ๒ นั้น ไม่ได้ความสบายใจดอด ๑๐๐ ปี เป็นผู้พร้อมเพรียงกันในวันนั้น ชวนกันว่า "มาเกิด, เรา จักคร่ำพระธรรมกถิกนี้ออกจากวิหารนั้น" แล้วสลิปไป ได้ถึงวิหาร นั้นโดยลำดับ. แม้พระธรรมกถิกเห็นพระเณรทั้ง ๒ แล้ว เข้าไปใกล้ เพื่อบำรุงและจิวร. พระเณรทั้ง ๒ ก็ชี้ว่า "ท่านไม่ควรจะอยู่ ในวิหารนี้" (ต่อไป)." พระธรรมกถิกนั้นไม่อาจดำรงอยู่ได้ ออกหนี ไปนั่นกันในคืนเดียวกัน. ครั้งนั้น สมณะธรรมที่เธอมาเพียบแล้วสิ้นสอง หมื่นปี มิได้อาจจะทรงเธอไว้ได้. เธอเคลื่อนจากอัศวาพนั้นแล้ว เกิดในอเจจิ ใหม่อยู่งุพูธนครหนึ่ง มีอัศวภาพมีประกาศดังกล่าวแล้ว เสวยทุขอยู่ที่ภูเขาคิชฌกูฏในบัดนี้.