ภิกษุว่อาขาในพระพุทธศาสนา : หน้า 199/254

ประโคม - พระพิมพ์ปั๊มขูดทองคำแปลง ภาค ๓ - หน้า 197 ๕. เรื่องภิกษุว่อาขา* [๒๒๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระอรัญวัน ทรงปรารภภิกษุว่า ยกภูมิใครูปหนึ่ง ตรัสพระธรรมเทศกนว่าว่า "ภูโล ยดา" เป็นต้น. [ภิกษุเด็กหญิงแล้วสงสัย] ได้สอบถามภิกษุหนุ่ม ไม่กล้าฝึก เด็กหญิงต้นหนึ่ง เมื่อความ ยังเกิดขึ้น จึงเข้าไปถามภิกษุหนุ่ม บอกความที่รรบอันตนทำ แล้ว ถามว่า "ผู้มีอายุ ภิกษุใดเด็ดขา โทษอะไร ยอมมิแก่ภิกษุ นั้น?" ลำดับนั้น ภิกษุฉบับนี้ กล่าวจะเธอว่า "ท่านทำความสำคัญ ว่า "โทษอะไร" มี เพราะเหตุแห่งภิกษุที่ท่านเด็ดแล้ว โทษ อะไร ย่อมไม่เป็นในที่นี้ แต่ท่านแสดงแล้ว ยอมนั้นได้" แต่น เองก็ได้เอามือถึง ๒ ถอดหญิงาแล้วถือไว้ ภิกษุหลายกราบทูลเรื่อง นั้นแก่พระศาสดา. [กรรมที่บุคคลทําขอ่อนๆไม่มีผลงาม] พระศาสดา ทรงติเตียนภิกษุนั้นโดยอนุกรมเมื่อทรงแสดง ธรรม ได้ทรงอธิบายพระคาถาคมเหล่านี้ว่า:- "ภิกษุที่บุคคลอับไม่ดี ย่อมตามบาดมือนั้น เอง ฉันใด, คุณเครื่องเป็นสมณะ ที่บุคคล ดูตามไม่ดี ย่อมแต่รำบากไปนบรถาด ฉันนั้น. การงานอย่างใดอย่างหนึ่งที่ย่อหย่อน, วัดใดที่ * พระมหานาค ป. ธ. ๕ วัดบรมวิหาร แปล.