พระธรรมปัฏฐูกถาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 146 : หน้า 148/254

ประโยค - พระธรรมปัฏฐูกถาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 146 "อันเดียว และมีมรสุพเป็นอันเดียว." พระศาสดาเสด็จมาแล้ว ตรัสถามว่า "ภูมทั้งหลาย บัดนี้ เธ Pall ,nมังประชมมปรด้วยกถาอะไรหนอ ?" เมื่อถวมกล่านั้น กรมทูลว่า "ด้วยภาษือนี้," จึงตรัสว่า "ภูมทั้งหลาย เครื่องขุชา และสักการนี้ มีได้บังเกิดขึ้นแก่เรา ด้วยพุทธานุภาพ, มีได้เกิดขึ้นด้วย อามุณภาพและเทวาและพระพรหม แต่ว่าเกิดด้วยอามุณภาพแห่งการ บริจาคมีประมาณน้อยไปดีกว่า" อันภาษทั้งหลายอุตล่อนแล้ว ใครจะประกาศเนื้อความนั้น จึงทรงนำอดีตนามมาตราสว่า:- [เรื่องสุสณฑมณฑพ] "ในอดีตกาล ในเมืองกัสสลา ได้มีพรหมคุณหนึ่ง ชื่อ สังฆะ. เขามีบุตร (คนหนึ่ง) เป็นนามพชื่อสุสมะ มีอายุย่างเข้า ๑๘ ปี ในวันหนึ่ง สุสมมณฑ์นำเข้าไปนิดนิดแล้ว กล่าวว่า "พ่ อ ผมปรารถนาจะเข้าไปสู่เมืองพาราณสีของสมมะ" ลำดับนั้น บิดกล่าว กล่าวว่า "พ่ อ ถ้าระนั้น พรหมนึกชื่อโหนเป็นสาหาของพ่อ เจ้ จงไปสำนักของสมมะนั้น แล้วเรียนเกิด," เขารับว่า "คืออะไร'' แล้วถึงเมืองพาราณสีโดยลำดับ เขาไปพาราณนั้นแล้ว บอก ความที่ตนอนิ บาดส่งมาแล้ว. ลำดับนั้น พราหมณ์นั้นรับเขาไว้ ด้วยคติว่า "บูดรสาหของ เรา" แล้วเริ่มบอกมนต์คาถาเขา พิมีความระวังระวังรับแล้ว โดยวันเจริญ : สุสมมณฑนั้น เรียนเร็วด้วย เรียนได้มากด้วย ๑. คริีนวันดี เป็นวันมงคล.