ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- พระชิญเต็มดวงปรากฏอยู่ในท้องฟ้า ได้เป็นผู้ถึงความเป็นผู้แก่ด้วยลากและเลิกด้วยศ. ท่านได้รับบิณฑบาตต่อมาไม่นานเลย เพราะความที่แห่งกรรมซึ่งอํานวยผลให้เป็นผู้สูงอ่อนจนอันตนเอง. ลำดับน พระปิดเจกทุทธทั้งหลาย และมาชวน (ช่วยกัน) ทำสรีรวิจารณ์ของท่านแล้ว ถือเอาทุกประดับพระสงฆ์ไว้ใกล้ประดุพระนคร.
ฝ่ายส่งพรหมมา คิดว่า "บุตรของเราไปนานแล้ว เราก็รู้ความเป็นไปของเขา" ปรารถนาเห็นบุตรนั่น จึงออกจากเมืองตกกลิ่น ถึงเมืองพรานสีโดยลำดับ เหน หมูงามาหารประชุมกันแล้ว คิดว่า "ในชนบทนี้ แมคนหนึ่งจักษุรู้ความเป็นไปแห่งบุตรของเราเป็นแน่." จึงเข้าไปแล้ว ถามว่า "มาถนชื่อสุสมมาในที่นี่, ท่านทั้งหลายทราบข่าวความของเขาบ้างหรือหนอ ?" มหาชนตอบว่า "เออ พราหมณ์ เรารู้, สูสิมาท่านบังสารอัยใดเทพ ในสานักของพราหมณ์ชื่อในบัวนวชแล้วทำให้ถึงเฉพาะแล้ว." ส่งพราหมณ์นั้น ประทานธีอฐิถินด้วยมือ ร้องให้ร่ำราญแล้ว ไปยังสม พระเจดีย์ ถอดผ้าขึ้นแล้ว เอาผ่านำมาวางทาบที่สถานพระเณรีย์ ประพรอันบัวในลำคัน ทำบุญด้วยดอกไม้ใส่ อกรงแผนผ้า ด้วยผ้าสาดู ผูกฉัตรของคนในเบื้องบนแห่งพระสุทุปแล้วก็กลิกลไป." [อนิสสังเสห่งการบริจาคสุขพอประมาณ] พระศาสดา ครั้งทรงนั่งดีดานนี้มาแล้ว ตรัสว่า "ภิญญ ทั้งหลาย ในกาลนี้ เราได้เป็นสงพราหมณ์, เราได้อ่อนหญ้าใน