การฝึกสัตว์และคุณธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 217/254

ประโยค - พระอิมปิทักขุถูกอ่านแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 215 นั่นนั่นแลละ ย่อมทรงสัตว์พาหนะเฉพาะพระฝึกแล้ว. บทว่า มนุษเสสดุ ความว่า แม้นมนุษย์ทั้งหลาย ผู้ฝึกแล้ว คือ ผู้ฝึกพยากแล้วด้วมอรยรร ๔ เป็นผู้ประกอบ. บทว่า โตติวภุ่ย ความว่า บุคลใดอยอดคล้าย คือ ย่อมไม่ โต้ตอบ ไม่พ้นรังสีถึงคำล่วงเกินมูสู่รูปเช่นนั้น แม้นเขากล่าวชาซก อยู่, บุคคลผู้ฝึกแล้วเห็นปานนั้น เป็นผู้ประกอบ. น้ำที่ดีจากแม่ม่าโดยพ่อว่า ชื่อว่า มันสตระ. มาทว่า อาหารเนีย ความว่า ตัวสามารถเพือะพ้นรู้ทุถีท่ารู้ผู้ฝึกมาให้กระทำ. มาที่เกิดในแคว้นสินธพร ชื่อว่า มันสธพร. ช้างใหญ่ที่เรียกว่า กุญชร ชื่อว่า มหานาค. บทว่า อุตตานูโด เป็นต้น ความว่า ม้อละคดี มันสธพร ดีดี ช่างกุญชรดี เลาะนั่น ที่ฝึกแล้วเที่ยว เป็นสัตว์ประกะเสรีรัฐ, ที่ยง ไม่ได้ฝึก ทาปรเสรีรัฐไม่, แต่บุคคลใด ชื่อว่มมิฝึกแล้ว คือหมด พยกแลว เพราะความที่คนเป็นผู้ฝึกด้วยอรยรร ๔, บุคคลนี้อ่อน ประเสริฐกว่าตัวพาหนะ มิมัอัครเป็นต้นแม้นนั้น คืออ้อมเป็นผู้ยิ่ง กว่าสัตว์พาหนะมิมัอัครเป็นต้นแม้นนั้นแม้วันนี้ ในการจอบเทคนา มหาชนแม้งหมดนั้น ผู้รับสิ่งจ้างแล้วยืนดา ๑. นิทพิเลาวโน=มีความเสพผิดออกแล้วเทียว.