พระเกณฑ์ปทุมเทาแปลง ภาค ๑๓ - หน้าที่ ๑๓ : หน้า 15/254

ประโคม - พระเกณฑ์ปทุมเทาแปลง ภาค ๑๓ - หน้าที่ ๑๓ ของพระผู้เจริญ ท่านรับผ้าสกูนั่นมาพิจารณาแล้วพูดว่า "ผ้าสกู ของฉันเนื้อหยาบ ประมาณ ๘ สอก ผ้านี้เนื้อจะละเอียด ประมาณ ๘ สอก ผ้านี้มีไว้ให้สกูลของฉัน นี่เป็นผ้าสกูของพี่ ฉันไม่ ต้องการผ้าผืนนี้ พอจึงให้ผ้าสกูผืนนี้แหล่ะแก่ฉัน." เข้าตาว่า "ท่านผู้เจริญ นี้เป็นผ้าของท่านทีเดียว ขอนาทำรับผ้านั้นเหรอ ท่านไม่ปรารถนาเลย. ลำดับนั้น พี่สาวจึงบอกกิ่ดว่าผ้าผืนนี้ทำทุกอย่างแก่พระเณรนั้นแล้ว ได้ความว่า "ท่านผู้เจริญ นั่นเป็นผ้าของท่านทีเดียว ขอนาทำรับผ้านั้น ทีเดียว," ท่านถือผ้านั้นไปวิหาร เริ่มจิวจรรรม. [พระเณรห่วงใยในจิวจิร ตายแล้วเกิดเป็นเสน] ลำดับนั้น พี่สาวของท่านจึงแจ้งวัตถุภูมิคุ้มบัตรเป็นต้น เพื่อ ประโยชน์แก่กุศลสมเนรช์ผู้ทำจีรของพระสิละนัน. ถึงวันที่จิวรร เสร็จ พี่สาวให้ทำสกัดกระมากมาย. ท่านแลจิวจิวรแล้ว เกิดความ เมื่อใดในจิวรร นั้น คิดว่า "ในวันพรุ่งนี้ เราจักห่มจิวรรนัน" แล้ว พับบาไว้ที่สายเดี่ยว, ในราศรีนั้น ไม่สามารถให้อาหารที่มัน แล้วอ่อยไปได้ มรณภาพแล้ว เกิดเป็นเสนที่จิวรรนันั้นเอง. [พระศาสตรบัลลังก์ไม่ให้แจกจิวรร] ฝ่ายพี่สาว สดับการมรณภาพของท่านแล้ว ร้องไห้กลิ้งเลือก ใกล้เท้าของพวกภิญญ. พวกภิญญาทำสุริกิ (เผาศพ) ของท่านแล้ว พูดกันว่า "จิวรรนันถึงเสนงที่เดียว เพราะไม่มีลานปฏิสกะ พวก เรา Habักmaจื้อรนัน" แล้วให้นิ้วจิวรรนำออกมา เล็งร้องไปข้างโน้น