ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโคม - พระอิมปาทุฏฐะกถา แปล ภาค ๓ - หน้าที่ 209
ให้นายเด็กเหล่านี้มาแล้ว ตรัสธรรมกถาที่สบายนี่แก่เด็กเหล่านั้น ทรงทำ
เด็กเหล่านี้ให้มีศรัทธามั่นคงแล้ว ให้ดีงามในสติและศีล เด็ก
เหล่านี้ไปสู่เรือนของตน ๆ แล้ว แจ้งความนั้นแก่รามและบิณฑ
ครั้งนั้น มารดาและบิดาของพวกเขาถึงความโมหมัสันปเววะว่า
"ลูกของพวกเรากิดเป็นคนมีกิฏฐิวิบัติ เสียแล้ว ครั้งนั้น คนที่
สนิทสนมของพวกนั้น เป็นคนฉลาด มากว่าวิธรรมแก่คนเหล่านั้น
เพื่อจ้องการแก้บาปยังความโกหกนัดให้สงบ
มารดาและบิดาของพวกเด็กเหล่านี้ ฟังถ้อยคำของคนเหล่านั้นแล้ว จึงกล่าวว่า "พวกเราจำอบพวกเด็ก ๆ เหล่านี้แก่พระสมณ-
โคดมเสียทีเดียว" ดังนี้แล้ว นำไปสู่พระวิหารพร้อมด้วยหมูญาติเป็น
อันมาก
[ความเห็นเป็นเหตุให้ใส่ใจไปทุกคติและสุตติ]
พระศาสดา ทรงตรวจดูอาศะของคนเหล่านั้นแล้ว เมื่อจะทรง
แสดงธรรม ได้ทรงภายถึงพระคาถาเหล่านี้ว่า :-
"สัตว์ทั้งหลาย ผู้มีความรู้ว่าจะไม่โปกในธรรมที่
หาโทษมีได้ มีปฏิคิดเห็นว่าไทยนี้ได้ในธรรม
ที่มีโทษ เป็นผู้อื่นด้วยซึ่งมิจฉาทิฐิ ย่อมไป
สู่ทุกคติ สัตว์ทั้งหลาย ธรรมที่มีโทษ
โดยความเป็นธรรมมีโทษ รัฐธรรมที่หาโทษไม่ได้
โดยความเป็นธรรมหาโทมิได้ เป็นผู้ถือดีด้วย