พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ ๒๔๓ : หน้า 245/254

ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ ๒๔๓ พระพุทธเจ้าสูงสุดมาลา และเป็นอัครมุขสงฆ์มาลา, พระองค์ผู้เดียวปร- ทับยืนยันและประทับนั่งอยู่ตลอดใครมา ทรงทำกรรมที่ทำได้โดยยาก แล้ว, ผู้พระท้าววัตรและปฏิวรณ์ดี ผู้ถวายวัตถุบ้านพระโอนสู่ เป็นดังก็ " ภิกษุทุ่งหลาย กลิ้งทุกอย่าง ช้างชื่อปาลไลกะทำแล้วเก่า, อันที่จริง การที่บุคคลเมื่อได้สหายผู้ มีรูปเช่นนี้ อยู่ร่วมกัน สมควรแล้ว, เมื่อบุคคลไม่ได้ ความเทียบไป คนเดียวเท่านั้นเป็นการประเสริฐ " แล้วได้ทรงนิตพระคามเหล่านี้ ไว้ในนาควรรณว่า: - "ถ้าว่า บุคคลพึงได้สหายผู้มีปัญญาเครื่องรักษาตัว มีธรรมเครื่องอยู่ดี เป็นนักปราชญ์ ไว้เป็นผู้เที่ยว ไปด้วยกันใช่ไหม, เขาพึงครอบงำอันตรายทั้งสิ้นเสีย แล้ว พึงเป็นผู้ใดเองดี มีสมบัติ เที่ยวไปกับ สหายนี้, หากว่าบุคคลไม่พึงได้สหายผู้มีปัญญา เครื่องรักษาตัว มีธรรมเครื่องอยู่ดี เป็นนักปราชญ์ ไว้เป็นผู้เที่ยวไปด้วยกันใช่ไหม, เขาพึงเที่ยวไปคน เดียว เหมือนพระราชทรงจะเริ่มแว่นแคว้นวัน ที่ทรง ชนะเด็คาดแล้ว (หรือ) เหมือนช้างชื่อว่า มัดฉะจะโบงแล้ว เที่ยวไปในป่าเดียวกันวะนั่น, ความเทียบไปแห่งบุคคลคนเดียวประเสริฐกว่า, เพราะคุณเครื่องเป็นสหายไม่มีอยู่ในชนพล; บุคคลนั้นพึงเป็นผู้ ดูเดียวเทียวไป เหมือนช้างชื่อ