เรื่องสุภัททปริวาส : หน้า 62/254

ประโยค - พระอถมปริปก* ๑๓๑ หน้า ที่ ๖๐ ๒. เรื่องสุภัททปริวาส* [๑๓๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา ผมเตล้นพระนมพระนมนี้ที่นั่งเวียนพาน ในสาววัน ของเจ้ามัลลกัลล ซึ่งมายาใกล้พระนครกัลล สนานคง ปรารภปริพากษ์ชื่อว่า สุนัทกะ ตรัสพระธรรมเทศนาที่ว่า "อากาเสว ปา นุตติ" เป็นต้น. [บรรพธรรมของสุนัทกะ] ได้ยินว่า ในอดีตกลาส สุนัททปริพากษ์กนั้น เมื่อน้องชายให้ ทานอันเลิศถึง ๕ ครั้ง ในพระขวัญลำครั้งหนึ่ง ไม่ปรากฏเพื่อ จะให้ ท้อถอยแล้ว ได้ให้ในนากเป็นที่สุด. เพราะฉะนั้น จึงไม่ได้เพื่อจะเผาพระศาสดา ทั้งในปฐมโพธิกาล ทั้งในมัชฌิมโพธิกาล แต่ว่า ในปัจฉิมโพธิกาล ในเวลาเป็นที่ ปรินิพพานแห่งพระศาสดา คิดว่า "เราถามความสงสัยของตน ใน ปัญหา ๓ ข้อ กะปิรพากษ์ทั้งหลายซึ่งเป็นคนแก่ ไม่ถามพระ-*! สมโภค โดด ด้วยความสำคัญว่า 'เป็นเด็ก' ก็บัดนี้ เป็นกาล ปริพากษ์ของพระสมโภค โดมดนั้น วิญาสารพิงเกิดแก่เราในภาย หลัง เพราะเหตุไม่ถามพระสมโภคโดม" แล้วเข้าไปเฝ้าพระศาสดา แม้กุพระอานนทเกะระหามอยู่ เข้าไปแล้วสู่ในมหา เพราะความ ที่พระศาสดาทรงกระทำโอฆรากแล้ว ตรัสว่า "อานนท์ เธออย่า * พระมหาวุธ ป.ธ. ๕ วัดท่ำหนัก นครราชสีมา แปล. อ. ความเดือดร้อน.