ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธัชม์ปัชฉากแปล ภาค ๓ - หน้า ที่ 180
พระญาณแห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ชื่อว่าสมปรารถนาได้
กล่าวว่า มือมุนโฏว ความว่าหมายว่า ภูมิทิมพานต์
กว้าง ๓๐๐๐ โยชน์ สูง ๕๐๐ โยชน์ ประดับด้วยยอด ๙ หมื่น ๔ พัน
ย่อมปรารภแม่กษนฑ์หลายผู้ในที่ใกล้ เหมือนตั้งอยู่เฉพาะหน้า ฉันใด สัตบุรุษทั้งหลาย ย่อมปรารถนา ฉันนั้น
บทว่า อานุตตะตุ ความว่าบุคคลลาพ หนักในกิริยาธรรม
มีปรโลกอันผ่านไปแล้วเห็นแก่อามิส บงไว้เพื่อประโยชน์แก่ชีวิต
ชื่อว่า อสตบุธุ อสตบุรเหล่านี้ แม้งในที่นี่ คือ ในที่ใกล้สมจตุ
แห่งพระธาถูมเมืองขาวของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ย่อมไม่ปรารถนา คือ ย่อมไม่ทราบ.
สองบทว่า รตูติ จิตตุต คือหมู่ฉกษ์ที่ยี่ไปในธาตรีคือ ในธาตุ ประกอบด้วยองค์ ๔
อธิบายว่า อสตบุรเหล่านั้น ย่อมไม่ปรารถนาเพราะความไม่มีแห่งบุรพเหตุ ซึ่งเป็นอุปนิสัยนี้นะนั้น.
ในกลาบบทธาน ชนเป็นอัณฑบ บรรจุอริยผลทั้งหลาย มีโศลานัดผลเป็นต้น.
[วิสุทธรรมมินิมิตเรือนยอด ๕๐๐ หลัง]
แม้กว่าสักเกวหมาวง ทรงทราบว่า "พระศาสดา ทรงรับนิบุตงนบงูสุขทัณฑแล้ว" ทรงบังอวิธานเทพพฤตว่า
"ท่านงนรีมิดเรือนยอด ๕๐๐ หลังแล้ว นำกินสูงมมีพระพุทธเจ้า
๓. วันแรก ๑๕-๑๙ ค่ำ ๑ เที่ยงคืน ๑ ค่ำ ๑ ค่ำเมษา.