พระบำบัติฤกษ์พิเสดษภาค ๓ - หน้าที่ 199 : หน้า 201/254

ประโยค - พระบำบัติฤกษ์พิเสดษภาค ๓ - หน้าที่ 199 สองบกว่า น ต โทิติ ความว่า พรหมจรรย์ กล่าวคือ สมณธรรมนัน คือเห็นปานนั้น ย่อมไม่มีผลมากแก่วัดคนคนั้น เพราะ ไม่มีผลมากแก่เธอ ย่อมไม่มีผลมากแก่กายก็ควรอภัยแก่เธอ (ด้วย) บทว่า กิร่า เจ ความว่า เพราะเหตุนี้น บุคคลพึงทำการ งานใด จงทำงานนั้นจริง ๆ. บทว่าพระเขาว่า ทพุงนั่น ปุญฺญมั่น ปรอญฺญมั่น ความว่า ควรทำการ งานนั่นให้เป็นของอัตตนทำมันคง คือเป็นผู้การสมานดำนงนั้นทำ การงานนั้น. บทว่าปริพุทธโช ได้แก่สมณธรรมที่บุคคลทำด้วยอารมณ์คือ ย่อหย่อน อันถึงกว่าวามขาดเป็นต้น. บทว่าภิญโญ ความว่า สมณธรรมเห็นปานนั้น ย่อมไม่ สามารถที่จะนำออกซีงสุลี มีสุลีอาระทะเป็นต้น ที่มีอยู่ ในภายใน, โดยที่แท้ ย่อมเกิดสู้สุลี มีสุลีอาระคะเป็นต้น แนอย่างอื่น ณ เมืองต้น ของผู้นั้น. ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอรหันต์หลายมี โศลกปิติผลเป็นต้นแล้ว. ภิกษุแน่นน คำมูลในความสงสารแล้ว ภายหลังเจริญวิปัสสนา บรรลุพระอรหัต ดังนี้แล. เรื่องก็อยู่ว่านก ขบ.