ลักษณะผู้ทรงธรรมและไม่ทรงธรรม:ตำราเรียนบาลี ปธ.3

ลักษณะผู้ทรงธรรมและไม่ทรงธรรม พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 หน้า 73

หน้าที่ 73 / 254

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการแสดงลักษณะของผู้ทรงธรรมและผู้ไม่ทรงธรรม ตามหลักการสอนในพระพุทธศาสนา โดยชี้ให้เห็นว่าบุคคลที่ไม่พูดมากและมีความตั้งใจในการฟังธรรม ย่อมถือเป็นผู้ที่เข้าใจธรรมอย่างแท้จริง ขณะที่คำสอนยังเน้นถึงความสำคัญของการปฏิบัติตามธรรมเพื่อการเห็นสัจธรรม ๔ โดยเฉพาะการศึกษาภายในตนและการเข้าใจในทุกข์และธรรมชาติต่างๆ ที่ส่งผลต่อความเป็นอยู่ สิ่งเหล่านี้สำคัญยิ่งในการดำเนินชีวิตตามแนวทางของพระพุทธศาสนา คำสอนให้ความสำคัญกับการปฏิบัติและการมีสติในการทำความเข้าใจและพัฒนาจิตใจเพื่อเป็นผู้ทรงธรรมที่แท้จริง.

หัวข้อประเด็น

-ลักษณะผู้ทรงธรรม
-การฟังธรรม
-การปฏิบัติธรรม
-สัจธรรม ๔

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโคม - พระพุทธปฏิรูปถามแปล ภาค ๑๗ - หน้า ที่ ๗๑ [ลักษณะผู้ทรงธรรมและไม่ทรงธรรม] พระสาดดำว่า "ภิญญ์ทั้งหลาย เราไม่เรี ยกผู้อื่นยอมกว่าหรือพูดว่า เป็นผู้ทรงธรรม" ส่วนผู้รังอามถามกถามดาเดียวกันแล้วแทงลอดลอดจะงหลาย ผู้นี้ว่าเป็นผู้ทรงธรรม ดังนั้น คส พระคาถานี้ว่า :- "บุคคล ไม่ชื่อวาทรงธรรม เพราะเหตุที่พูดมาก; ส่วนบุคคลใด ฟังมั่งน้อย ย่อมเห็นธรรม ด้วยนามภาย, บุคคลใด ไม่ประมาณธรรม, บุคคลนั้นแหา เป็นผู้ทรงธรรม." [แก่อรรถ] บรรดาบทเหล่านี้ว่า เทวดา เป็นต้น คำว่าว่า บุคคลไม่ชื่อวผู้ทรงธรรม เพราะเหตุที่พูดมาก ด้วยเหตุที่มีการเรียน และการทรงจำและบอกเป็นต้น, แต่ชื่อว่ามารยาวงค์ รักษาไปเพหนี. บทว่า อปปิ เพิ่มต้น คำว่า ผู้ใดฟังธรรมแม้ประมาณน้อย อาศัยธรรม อธิษฐานเป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแกธรรม กำหนดรู้จะมีทุกข์เป็นต้นชื่อว่าอ้อมเห็นสัจธรรม ๔ ด้วยนามภาย, ผู้ณั้นแหละ ชื่อว่าเป็นผู้ทรงธรรม. บทพระคาถาว่า โย ธมม ปูปมชาติ คำว่าว่า แม้ผู้ใดเป็นผู้มีความเพียรปรารถนาแล้ว หวังการะแทงลอดอยู่ว่า "เราอิทเทง ตลอด" ในวัน นี้ๆ แล้วชื่อว่าย่อมไม่ประมาณธรรม,แต่ผู้ก็ชื่อว่า

ลักษณะผู้ทรงธรรมและไม่ทรงธรรม : หน้า 73/254

พระธัมมปทัฏฐกถา แปลภาค 7 : หน้า 73/254 บทความเกี่ยวกับคุณสมบัติของผู้ทรงธรรมตามหลักพระพุทธศาสนา

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง