ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอิ่มมปัทม์ถูกฉกฉลายแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 152
[การจองวารันให้เกิดทุกข์]
แม่นางกุมารกามออนุนี้ ทำกละแล้ว บังเกิดเป็นแม่ไกในเรือน
นั่นเหมือนกัน แม้ได้ตกฟองทั้งหลายแล้ว นางแมวมานั่งก็อิ่มกิน
ฟองไม่เหล่านั่นแล้ว แม้ครั้งที่ ๒ แม้ครั้งที่ ๓ ก็ย่อกินแล้วเหมือนกัน
แม้ไกทำความปรารถนาว่า "เจ้เองก็ยินฟองใมันทั้งหลายของเราตลอด
๓ คราว บัดนี้ ยังปรารถนาจะยินฟองเรา เราเคลื่อนจากอัดภาพ
นี้แล้ว พึ่งได้เพื่อยินเจ้าพร้อมทั้งลูก" เคลื่อนจากอัดภาพนั้นแล้ว
บังเกิดเป็นนางเสื้อเหลือง
ฝ่ายนางแมวนอนนี้ ทำกละแล้วบังเกิดเป็นนางเนื้อ ในเวลา
นางเนื้อนั้นคลอดแล้ว นางเสื้อเหลืองก็มาเทียบกินนางเนื้อนันพร้อม
ด้วยลูกทั้งหลาย สองสัตว์นั้นยึดกินกันอยู่ดังนี้ ยังทุกทีให้กินขึ้น
แก่นกันและกันใน ๕๐๐ อัตภาพ ในที่สุด นางหนึ่งเกิดเป็นยักษิน,
นางหนึ่งเกิดเป็นกุลธิดาในเมืองสาวดี
เมื่อก่อนแต่นี้ พึงทราบโดยนัยว่า "น ที่ เมราน เมรานี" เป็นคำนี้ นั่นแหละ
แต่ในเรื่องนี้ พระสดาดก็ว่ากล่าวว่า "ก็รอรือมะรับด้วยความ
ไม่มีวรร ย่อมไม่ระจังด้วยวรร," ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงแสดงธรรม
แก่ชนนั่ง ๒ จึงตรัสพระคาถานี้ว่า :-
"ผู้ใด ย่อมปรารถนาสุขเพื่อคน เพราะก่อนกุฎี
ในผู้อื่น ผู้นั้น เป็นผู้ระคนด้วยเครื่องระคน
คือเวร ย่อมไม่พันจากเรไปได้."