พระธรรมปฏิญาณฉบับแปล ภาค ๑ หน้า 74 : หน้า 76/254

ประโยค - พระธรรมปฏิญาณฉบับแปล ภาค ๑ หน้า 74 ผู้ใดแทงตลอดลั่งต่อหลายแล้ว ตั้งอยู่ในความเป็นผู้ไม่เบียดเบียนมหาชน ผู้ว่าเป็นเณร ดังนี้แล้ว ได้รับพระคาถานี้ว่า - "บุคคล ไม่ชื่อว่าเป็นเณร เพราะมีผมหงอกบนศีรษะ ผู้มีว่านครอบแล้วนั้น เราถือว่า 'แก่เปล่า' (ส่วน) ผู้ใด มีผิวจะ ธรรมะ อึงลา สัญญะ และเทมะ ผู้มีจิตแล้ว ผู่มีมตินอบนอบแล้ว ผู้มีปัญญา เราถือว่า "เป็นเณร.." [แก่อธรรรถ] บรรดาบทเหล่านี้ บ่งว่า ปริปโก ควาว่า อนุราน้อมไปแล้ว คือถือความเป็นคนแก่แล้ว บทว่า โมมจินโณ ควาว่า ชื่อว่าแก่เปล่า เพราะภายในไม่มีธรรม เครื่องทำให้เป็นเณร บทว่า สตูญา ความว่า กัปดูคนคงมิส่งอร ่ เพราะความเป็นผู้แทงตลอดด้วยอาการ ๑๖ และมีโลภธรรรร ๘ อย่าง เพราะความเป็นผู้ทำให้เจ็บด้วยญาณ คำว่า อิสิลา นั้น สําคัญเป็นหัวข้อเทศนา อธิบายว่า อัปปมัญญาวนาเม้ เอง มีอยู่ในผู้ใดดี สองบทว่า สุนฺมโ ทโม ได้แก่อิสแลและอินทรีย์ส่งวรร บทว่า วนฺตุโล คือนิผลกินอันนำออก แล้วด้วยบรรญาณ บทว่า สิริ คือ สมบูรณ์ด้วยญาณเป็นเครื่องทรงจำ บทว่า เถโร ความว่า ผู้ผู้นั้น พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "เณร"