พระธรรมปาฐกถาแปล ภาค ๓ - ความทุกข์ของสัตว์ภูมิ : หน้า 192/254

ประโคด - พระธรรมปาฐกถาแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 190 ๒. เรื่องสัตว์ภูมิถูกทุกข์เบียดเบียน* [๒๘๔] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเจตวัน ทรงปรารถสัตว์ทั้งหลายอุปาทานาภแห่งผลจุติ เบียดเบียน ศรัทธา ธรรมเทศนา นี้ว่า "กละอกุญฺฉ" เป็นต้น [พระมหาโมคคัลลานะเห็นเปรตมิมีแต่งาก้อนกระดูก] ความผิดดาราว่า ท่านพระมหาโมคคัลลานะลามกุฎิชคฺฉก๎ฐู พร้อมกับพระลักษณ์เณร เห็นอัตภาพ ของเหล่านิยมสักสัตว์รัต ผู้มีแต่ร่างกกระดูกเป็นต้น จึงทำการยิ้มแย้ม ถูกพระลักษณ์เณรถาม ถึงเหตุที่ทำยิ้มแย้ม ก็กล่าวว่า "ผู้มีอาย (กาลนี้) มิใช่กาลแห่ง ปัญหานี้ ท่านพิจารณามนในสำนักพระจตุตตกตแล้ว อนพระเกรษณามใน สำนักพระตกตแล้ว บอกความที่ตนเห็นเนิ่นสัตว์มีเปรตผู้มีแต่ร่าง กระดูกเป็นต้นแล้ว จึงบอกสรรเสริญ ๕ เหล่า ผู้ร่ำร้อนอยู่กับ ด้วยสมณะบริการมีมาตรจิและผลจิตเป็นต้น โดยเฉพาะ "ผู้มีอายุ ผมลงจากกุฏิชิคมฺฉกู ได้เห็นภิกขุในพุทธศาสนานี้ไปสู่ภาค แล้ว กายของภิกขุนี้ก็ร่อนไม่ร้อน..." ผู้มีกรรมมายอมเข้าถิ่นนรก พระศาสดา ตรัสตอบความดีดสัว่ล้มนี้บวนในสานะพระ กัลสาปตพลแล้ว ไมสามารถทำให้สมควรแก่รฐพา เป็นผู้สมภาค เพื่อ จะทรงแสดงผลแห่งอิทธิฤทธิ์ของภิกขุมาแก่หลาย ซึ่งนั่งอยู่แล้ว