พระ้มปัปัปัปัทรงแปล ภาค ๓ : หน้า 247/254

ประโยค - พระ้มปัปัปัปัทรงแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 245 สองบาทว่า มาตร.ครุณอวย นาโค ความว่า เหมือนอย่างว่า พระอาช้างวันนี้ได้ขบว่ามว่า "มาตังจะ" เพราะพิจารณาเห็นอย่างนี้ว่า "เราแย่อ้อมอยู่บ้านนี้ด้วยพวกช้างพลาย ช้างพัง ช้างสะเทิน และ ลูกช้างทั้งหลาย, เราอ้อมเคี้ยวกินหนูที่เขาดีปลายแล้ว, และเขา ย่อมเคี้ยวกินถึงไม้อัน*พอหักได้ที่เขาหักลงแล้ว ๆ, และเราย่อมมีน้ำที่ ขุ่น, เมื่อเราหยดยัง (สู่ท้น้ำ) และกว่าจะขึ้น (จากท่าน้ำ) หลาช้างพัง ย่อมเดินเสียศักยาไป, ถ้าอย่างไร เราตัดยาานั้น พิงหลิกออกไป จากโลงอยู่ ดังนี้ แล้วดำเนินไปด้วยความรู้สึก แล้วโลงแล้ว ย่อม เที่ยวไปบนป่านตามใจตนเองเท่านั้น ในอธิฐานทั้งปวง ฉันใด; บุคคลพึงเที่ยวไปคนเดียวเท่านั้น แม้นั้นนั่น. บทว่า เอกสต ความว่า ความเที่ยวไปในห่วงบรรพชูผู้ดี ยิ่งแล้วในภาพ ดังแต่ภาพที่นวนว ชื่อว่า ผุ ๆ เดียวเท่านั้น ประกเสริฐ. บทพระคาถาว่า นุตติ พาแส สายตา ความว่า เพราะ คุณธรรมนี้ คือ "จิตสต มัชฌิมสิต มหาสิต กว่าครู ๑๐ ดูลงคุณ ๑๓ วิปาสาณ มรร ๔ ผล ๔ วิชา ๓ อภิญญา อมตมหนาฯาพัน" ชื่อว่า"คุณเครื่องเป็นสายตา บุคคลไม่อาจบรรลุ คุณเครื่องเป็นสายตานั้น เพราะอาศัยเหล่าพาลาชน เพราะฉะนั้น คุณ เครื่องเป็นสายตา จึงชื่อว่าไม่มีในพาลชน. บทว่า เอกโค เป็นต้น ความว่า เพราะเหตุนี้ บุคคลพึงเป็น ๑. สาบานคู่ ซึ่งรุกขาวะวะอันบุคคลพึงหักคือกิ่งไม้. Faggots แขนงกิ่งไม้เล็ก ๆ