พระอธิษฐานบัติถูกกลั่นแกล้ง ภาค ๓ - หน้า 136 : หน้า 138/254

ประโยค - พระอธิษฐานบัติถูกกลั่นแกล้ง ภาค ๓ - หน้า 136 ๒๑. ปกิณณวรรค วรรณนา ๑. เรื่องบูรพกรรมของพระองค์* [๒๐๔] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในเววกวัน ทรงปรารภบรรพ- กรรมของพระองค์ คัสสระธรรมเทวานี้ว่า "มุตตสุขปริจฉา" เป็นดังนั้น [เกิดขึ้น ๑ อย่างในเมืองไฟาลัย] ความผิดคราว ในสมัยหนึ่ง เมืองไฟาลัยได้เป็นเมืองมังคัง กว้างขวาง มีมนุษย์เคลื่อนกลน กินเมืองไฟาลัยนั้นได้ม ถัดยิ่งครอบงามสมบัติความถึงเจ็ดพันเจ็ดร้อยเจ็ดพระองค์ ปราสาทเพื่อประโยชน์เป็นที่ประทับของพระองค์นั้น มีประมาณ เท่านั้นเหมือนกัน เรือยอดก็มีประมาณเท่านั้นเหมือนกันฯ สถานที่ รินรื่มและสระโบกบารมี เพื่อประโยชน์เป็นที่ประทับอยู่ในพระราช- อุทยาน ก็ได้มีประมาณเท่านั้นเหมือนกัน โดยสันนิษฐานอีก เมืองไฟาลัยนั้นได้เป็นเมืองมีภิกษาได้กว- ข้าวกล้เสียดาย ทีแรกพวกมูลยี่หับติดตามในเมืองไฟาลัยนี้ ได้ถาม แล้ว (มากกว่านี้) เพราะโทษคือความหัว พวกมนุษย์ก็เข้า ไปสู่พระนคร เพราะกลิ่นชาคาตของมนุษย์เหล่านั้นอันเขาทั้งไว้ในที่