การสอนพระธรรมในยุคพุทธกาล : หน้า 244/254

ประโคด - พระอึิ้มปทุมิถุฤาแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 242 [ช้างป่าล่ำกะจังบ่ะ ตีพระอาจารย์] พระเถร พากาญจน์นั่นไป ณ ไพรสรรค์ชื่อว่ารักตะนั่นแล้ว คำว่า "การเข้าไปสำนักพระถาดตา" มีผลในประโยคนี้อธิบายอยู่พระองค์ เดียวตลอดใครมาสบ้าจักพระดบก็ตา "ไม่สมควร" ดังนี้แล้ว องค์เดียวเท่านั้นเข้าไปเฝ้าพระศาสดา. ช้างชื่อปลิเลยกะ เห็นท่านแล้ว จับไม้แสนแปร่ไป. พระศาสดาตาดอพรละเท็นแล้ว ตรัสว่า "เจ้าหลากไป ปลิเลยกะ อย่าหมื่น, นั่นเป็นพุทธปฏิรูป" มันทิ้งท่อนไม้ลงในที่นั่นนั่นเอง ถามโดยเอื้อเพื่อถึงการรับบาตรและ จิว. พระเถรมีให้ไ, ช้างคิดว่า "ถ้ากินนี้จักเป็นผู้มีวรุตรอรื่นเรียน แล้วใช่, ท่านจึงไม่งามบริราชของตนเองบนแท่นหนีที่ประทับบนของ พระศาสดา." พระเถรวางบาตรและจิ้วลงบนพื้น. แทริง ภิกษุผู้ สมบูรณ์ด้วยวัตรทั้งหลาย ย่อมไม่งามบริราชของตนลงบนที่นั่งหรือที่ นอนของครู. พระเถรถวายบังคมพระศาสดาแล้วนั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่ง. พระศาสดาถามว่า "เจอมูปูเดียวเท่านั้นหรือ?" ทรงสับความ ที่พระเถรามีกบิญประมาณ ๕๐๐ รูป ตรัสว่า "ถิกินพวกนั้น อยู่ไหนล่ะ ? เมื่อพระเถรากล่าวว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้ทรง" พระผู้พระภาคเจ้าเป็น