พระอึมปาปฏิญญา แปลภาค ๑๗ - หน้าที่ ๕๒ : หน้า 54/254

ประโยค - พระอึมปาปฏิญญา แปลภาค ๑๗ - หน้าที่ ๕๒ ภรรยานี้เพียงพอแล้วแก่พระปังเจกพุทธเจ้าทั้งหมด ชนแม่เหล่านั้น ได้ยินแล้วอยู่คู่เดียว [อนิสสงของถ่ายอาท] ก็มือเวลาเที่ยงลุยไปแล้ว ภรรยานเศรษฐีจึงสงเหลืองันแล้ว ปิดตั้งไว้. ฝ่ายเศรษฐี ถูกความหวีบัน นอนแล้วหลับไป. เศรษฐี นั่น ตื่นขึ้นในเวลานี้ กล่าวะภรรยาว่า "นางผู้เจริญ ฉันหัว เหลือเกิน, ข้าวตังกันหน่อยมีอยู่บ้างไหมหนอ ?" ภรรยานั้น แม้ทราบ ความที่ตนล้างหม้อดังไปแล้ว ก็ไม่กล่าวว่า "ไม่มี" คิดว่า "เราเปิด หม้อข้าวแล้วจึงจะบอก" ดังนี้แล้ว จึงลูกขึ้นไปสูู่ที่ใกล้หม้อข้าวแล้ว เปิดหม้อข้าว. ในขณะนั้นเอง หม้อข้าวเต็มด้วยภัต มีสีชื่นกับดอกมะลิรูป ได้ คุณผละมังอยู่แล้ว. ภรรยานั้น เห็นภัทรวันแล้ว เป็นผู้มีระอัน ปีดีดต้องแล้ว กล่าวะภรรยาว่า "จงลุกขึ้นเถิด นาย, ดื่นฉันล้าง หม้อข้าวปิดไว้, แต่หม้อข้าวนั้นนั่น เติมด้วยภัทร มีสัญลักษณ์กับดอก มะลิรูป" ชื่อว่าบุญทั้งหลายควรที่จะกระทำ, ชื่อว่าทานควรจะให้; ขอท่านลูกขึ้นเถิด นาย, บริโภคเสียเถิด." ภรรยานั้น ได้ใ้ห้ครวด แก่บิดาและบุตรทั้ง ๒ แล้ว. เมื่อบิดาและบุตรนั้น บริโภเสร็จแล้ว นางนั่งบริโภคด้วยลูกละไม้แล้ว ได้ให้อัตตะแก่นายบุญนะ. ที่แห่ง ภัทรอันชุลเหล่านี้ตกแล้วๆ ย่อมไม่สิ้นไป. ปราณูญเฉพาะตรงที่ ตักด้วยทพพิคราวเดียวเท่านั้น. ๑. เมล็ดข้าวอันไฟไหม้ทั้งหลาย.