พระจัมปาทิฏฐุถก ภาค ๓ - การประทับของพระศาสดา : หน้า 143/254

ประโยค - พระจัมปาทิฏฐุถกจะแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 141 เมื่อพระศาสดาเสด็จขึ้นจากเรือเหยียบฝั่งแม่น้ำท่านั้น มหามงดงเด่นยังฝนโบกสรงพรหมท่านให้ตกแล้ว ในที่ทุก ๆ แห่ง น้ำประมาณเพียงเขา เพียงสะเอวนเป็นต้น ไหลนำพัดพาอาภากาศทั้งปวง ให้ออกไปในแม่น้ำกคาแล้ว ภูมิภาคได้สะอาดแล้ว เจ้าจึงวิงวอนหลายฤทูให้พระศาสดาประทับอยู่ในที่โยชน์แห่งยิู่ถิ่น ถวายทานทำการบูชาทวีคุณ (๒ เท่า) นำเสด็จไปสู่เมืองไพศาล โดย ๓ วัน ท้าวสักกเทวราชค้นหาทวดวลับ ได้เสด็จมาหาแล้ว อนุชเหล่า หลายหนีไปโดยมาก เพราะเทวาทั้งหลายมีศักดิ์ใหญ่ประชุมกันแล้ว [น้ำมนต์แห่งพระปิฏกรีออมบาน] พระศาสดา ประทับอยู่ในอุตตนนาถ ในเวลาเย็น ตรัสเรียกพระอานนท์เธอจงเรียนตรัสสูตรนี้แล้ว เที่ยวไปกับจิตใจภูมิจิตหลาย ๆ ทำพระปิฎก ในพระเวลากำแพง ๓ ชั้นในเมืองไพศาล" พระเณรเรียนตรุสูตรที่พระศาสดาประทับแล้ว เอามาตราสำเร็จด้วยศิลาของพระศาสดาดำเนินอยู่ ก็อนุรุว่าท่านพระครูแล้ว ระลึกถึงพระพุทธคุณของพระกตัญญูทั้งนั้น หมด จำกัดแต่ด้วยความเพียร ว่า "พระบารมี ๑๓๐ ถ้วน คือ บารมี ๑๐ อุปบารมี ๑๐ ปริมิตตามมี ๑๐ มหาบริจาค ๕ ริจิ ๓ คือ โลกัตถจริยา อญัตถจริยา อ พุทธัณจริยา การก้าวลงสู่พระครรภ์ในพระที่สด การประสิต การเสด็จออกมาหากเนินกุมภัณฑ์ การทรงประพฤติดาวมเพียร การชำนะมา การเททองตลอดพระสัพพัญญาณเหนือบัลลังก์ไมโพร ก็ยังพระธรรมจักรให้เป็นไป