พระบรมปัชญัติฉบับแปล ภาค ๓ : หน้า 123/254

ประโยค - พระบรมปัชญัติฉบับแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 121 ๑. เรื่องสัทธรรมิวิธีการของพระสาริษฐ์ตร* [๒๐๐] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเจวัน ทรงปรารถนาสิ่ง- วิหารของพระสาริษฐ์ตร สติพระธรรมเทคนั้นว่า "อุฎฐิุฎ" เป็นต้น. [มาฆพบวชแล้วได้บ่มภูมิตันไม่ถูกอัยยะกดี] ได้ย่าว่า บุรษของนายช่างทองคนหนึ่ง มีบุญสวย บงใน สำนักงานของพระเจวันแล้ว พระเจวันว่า "พวกคนหนุ่ม มีรษะ หนา" แล้วได้ให้สุกามีภูมิตันแก่เธอ เพื่อกำจัดราคา. แต่ภูมิตัน- ฐานนั้นไม่เป็นที่สบายสำหรับท่าน; เพราะเหตุั่น ท่านเข้าไปสู่ป่า แล้ว พยายามอยู่สิบ ๑ เดือน ไม่ได้แจ้งบุคคลมาตราว่า ความเป็นผู้มี จิตแน่นแน่วแล้ว จึงมุ่งสู่สำนักงานของพระเจวันอีก, เมือพระเจวันกล่าวว่า "คุณ ก็มุฏฐานปรากฏแก่เธอแล้วหรือ?" จึงบอกความเป็นไปนั้น. ครั้งนั้น พระเจวันกล่าว (กะท่าน) ว่า "การถีงการปลดเอาว่า 'กันมุฏฐานไม่สำเร็จ' ดังนี้ ย่อมไม่สมควร" แล้วบอกกันมุฏฐาน นั่นแหละให้ดีขึ้นอีก แล้วไว้ให้แก่ท่าน. แต่ในวาระที่ ๒ ท่านก็ไม่ อาจยังคุณวิเศษอะไร ๆ ให้เกิดขึ้นได้ จึง (กลับ) มาบอกแก่พระ เจร. แม้พระเจวันบอกก็มุฏฐานนั้นเองทำให้มีเหตุอุปมา. ท่านก็ มาบอกความที่ก็มุฏฐานไม่สำเร็จเมื่ออึก. พระเจะคิดว่า "ภิกษุผู้ำ ๑. พระมหานุหัว ป. ช. ๖ วัดปทุมวนาราม แปล.