พระจันทร์ทับถูกจองแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 220 : หน้า 222/254

ประโยค - พระจันทร์ทับถูกจองแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 220 [พราหมณ์ที่วอทานเขากิน] ค่อมวันหนึ่ง ลูกสะไภ้ที่ชุมประตู พูกคะพราหมณ์แต่เก่า นั่น ผู้อาบน้ำแล้วกินนามอยู่ อย่างว่าน้า "ทรัพย์ ๑๐๐ หรือ ๑,๐๐๐ ที่ คุณพ่อให้แก่คุณคราหลีกวี ยิ่งกว่า (บุตรทั้งหลาย) มีอยู่หรือ คุณพ่อ ให้ทรัพย์แก่อุตรทุกคน คนละ ๒ แสนมั้ยหรือ? ในคุณพ่อจึงไม่ รู้จักทางแห่งเรือนของบุตรที่เหลือเลย?" แม้ขาญคุกคามนางว่า "อีหญิงถ่อย มึงจงฉายา" โกรธแล้ว ได้ไปยังเรือนของบุตรคนอื่น โดยกาล่วงไป ๑-๒ วัน เขาถูกลูก สะใภ้ชื่นให้คิดถึงไปจากเรือนแม่มัน ด้วยอุบายนี้เหมือนกันแล (ได้ไป ยังเรือนของบุตรคนอื่น) เมื่อไม่ได้การเข้าไปเป้นในเรือนหลังหนึ่ง อย่างนี้ด้วยประการจะนี้ จงบอกเป็นชะขาว เที่ยวภิกษายอยู่ โดยกาล ล่วงไป ทรูโทรมลงเพราะธารามีสิริสระหวาดของเพราะโภชนไม่ดี นอนลำบาก เทียวภิกษายอยู่ (กลับ) มา ทอดหลังลงนอน ก้าวลงสู่ ความลับแล้ว ลูกขึ้นมันมองดูคุณ ซึ่งมีความกระวนกระวายระง แล้ว ไม่เห็นที่พิงของคนในบุตรทั้งหลาย จึงคิดว่า "ได้ยินว่าพระ- สมณโคมไม่สี่วัยพระพุทธ มีพระพักตร์บังนตรรสอำ ไวในคำไหว้ ทรงฉลาดในการต้อนรับ, เราเข้าไปพาหะสมณโคมแล้ว ได้รับ การต้อนรับ." เขาดำแจ้งผ่าหนุ่มผมเรียบร้อยแล้ว หยิบภาชนะภิกษา ถือไม่เท่า ได้ไปยังสำนักงานพระผู้มีพระภาคเจ้า. สมจริง แม้พระธรรมสํกหาตาวาสยังหลาย ก็กล่าวคำนี้ไว้ว่า