พระอิ่มปทิฐิและความมีจิตใจสงบ : หน้า 231/254

ประโยค - พระอิ่มปทิฐิถูกขวางแปลภาค ๓ - หน้าที่ 229 "ในภาคใด บุคคลเป็นผู้มาก มักว่อง และมั่ง นอนหลังกระสับกระส่าย ประหนึ่งสูญร้ายใหญ่ ที่ถูก ปรกป้องด้วยอาหารนั้น, ในภาคนั้น เขาเป็น คนมีชิม ย่อมเข้าไปยังห้องรำไพ" [แก้ฮรร] บรรดาคนเหล่านั้น บวกว่า มิทธิ ควา มว่าผู้ อนาถา และความวุ่นหวาดหวั่น บวกว่า มหาคุฒิโส ควา มว่า ผู้รีโคมาก เหมือนอาษา- หัตถคพราหมณ์ องค์อาสุกพราหมณ์ ตัดอวิถิภาวะพราหมณ์ กามาสา- พราหมณ์ และกฎวัมมิภาวะพราหมณ์ คนใดคนหนึ่ง บวกว่า นิวาปฏิรูปโส ควา มว่า ถูกปรนเปรอเสียข้างนอก รำเป็นต้น, จริงอยู สุราบ้านเขาเลี้ยงไว้งั้นแต่เวลายังอ่อน ในเวลามี สรีระอ้วน ไม่ได้พึ่งจะออกจากเรือนไปข้างนอก ส่ายไปส่ายมาในที่ ต่าง ๆ มีได้เตียงเป็นต้นแล้ว ย่อมอนุญายใจฟุตฟาดอยู่เท่านั้น ท่านกล่าวคำธีบายนั้นว่า "บุคคลผู้มีความวุ่นวาย กิณฺฒ และเมื่อไม่ อาจยังอัดภาพให้เป็นไปด้วยอธิษฐานอย่างอื่น มักอ่อนหลังพลิกกลับไป กลับมาตามปกติ เหมือนสุรใหญ่ที่ถูกปรนเปรอด้วยเหตุนั้น ใน ขณะใด; ในขณะนั้น เขาย่อมไม่อาจเพื่อนมลิการไตรลักษณ์ คือ "อนิจจุ คุฑุ อนุตตา" ได้, เพราะไม่นิยมไตรลักษณ์เหล่านั้น จึงชื่อว่ามีปัญญาทับ ย่อมเข้าสู่ห้อง คือ ไม่ฟื้นไปจากการอยู่ในห้อง"