พระจิ่มปัฏุบัลลัมแปล ภาค ๑ หน้าที่ 117 : หน้า 119/254

ประโยค - พระจิ่มปัฏุบัลลัมแปล ภาค ๑ หน้าที่ 117 6. เรื่องพระเภดแก* [๒๐๙] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวชวัน ทรงปรารภภิญญา แก่หลายรูป ตรัสพระธรรมเทสนานี้ว่า "วนัส นิทก" เป็นฉัน [พวกญาติพี่น้องวาสนออกบวช] ได้ยินว่า ภิกษเหล่านั้น ในเวลาเป็นกุศลสมัยเป็นกุศลสมัย เป็นผู้ มั่นคง มีทรัพย์มาก ในสงสวัตดี เป็นสหายกันและกัน ทำบุญร่วมกัน ฟังธรรมเทศนาของพระศาสดาแล้ว คิดว่า "พวกเราเป็นคนแก่," ประโยชน์อะไรด้วยการอยู่ครองเรือนของพวกเรา" ดังนั้นแล้ว ทูลขอบ บรรพชากพระศาสดา บวชแล้ว, แด่เพราะความเป็นความแก่' ไม่ สามารถเล่าเรียนธรรมได้ จึงให้บวรสร้างบรรพชาควในที่สุดวิหาร แล้วอยู่ร่วมกัน, แม่เมื่อเที่ยวไปปิดบาตร โดยมากก็ไปเรือนของบุตร และภรรยานั้นแหละแล้วฉัน. [พวกภิกษุแก่เรือนให้รำพันถึงอุปสิกา] ในกุฎิหนั้น ภิกษุหนึ่ง มีภาระเก่า ชื่อว่านมกรปุณิกา นางได้อุ้มภาระแก่ภิกษเหล่านั้นแม้ทุกๆ รูป, เพราะฉะนั้น ภิกษุแม่ ทุกรูป ถืออาหารที่ตนได้แล้ว ไปบังฉันที่เรือนของนางนั้นแหละ ฝ่ายนางก็อวยแกงและก้น แก่ภิกษุเหล่านั้น ตามที่ดัวไว้ นางอุภาพรชนิดใดชนิดหนึ่งถูกต้องแล้ว ได้ทำกาลแล้ว ลำดับนั้น พระเณรแก่เหล่านั้น ประชุมกันในบรรพตของพระเณร