ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระธัมมปัณ The ภาค ๓ - หน้าที่ 228
๔. เรื่องพระเจ้าสนิทโกลก* [๒๒๕]
[คำคามเบื้องต้น]
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวหวัน ทรงปรารภพระเจ้า
ปสนทิกโกลก ตรัสพระธรรมเทสนานว่า "มฤคุติ ยท" เป็นต้น.
[พระเจ้าสนิทโกลกสว่งพระเฉลยโดยเสวยสุขเกินไป]
ความผิดดารา สมัยหนึ่ง พระราชาเสวยสุขแห่งข่าวสาร
ทะนานหนึ่ง กับสุขไขยชนะพอราวข่าวสุขนั้น วันหนึ่ง ท่านอธิ
เสวยพระกระยาหารเช้าแล้ว ยังไม่ทรงบรรเทาความเมาในศรัตร ได้
เลย ได้เสด็จไปรับสำนักของพระศาสดา มีพระรูปอันลำบาก พลิกไป
บ้างนี้และบ้างนี้ แม่ถูกความง่วงครอบงำ เมื่อไม่สามารถจะผงตรง ๆ
ได้ จึงประทับบั่ง ณ ที่สุดบั่งหนึ่ง
[พระศาสดาทรงดำริภิกขู]
ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสชะว่าเธอว่า "มาหาพิธิ พระองค์
ยังไม่ทันได้ทรงพักผ่อนเลย เสด็จกระมัง?"
พระราชา "ถูกะ พระเจ้าข้า ตั้งแต่ตาคาที่บริโภคแล้ว หนอ
ฉันมีผู้ข่มขาม"
ลำดับนั้น พระศาสดา ตรัสทะว้เธอว่า "มหาพิธิ คนอริ-
โคมากเกินไป ย่อมมีทุกอย่างนี้" แล้วตรัสพระคาถานว่า :-
* พระครูธรรมาภิการ (พินิช ป.ป. ๓ ปัจจุบา พระธรรมโสภณ) วัดราชพิเศษ แปล.