พระธัมมปฏิสังขรณ์ และ เรื่องราวของเปรต : หน้า 107/254

ประโยค - พระธัมมปฏิสังขรณ์ แปลกอ โภบทัณฑ์ 105 [พระศาสดาสรับรอง] พระศาสดาตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย พวกสาวกของเรามีญาณอยู่ หนอ" แล้วตรัสว่า "แม่เราก็ได้เห็นสัตว์นั่นที่งดงามแห่งต้นโพธิ์เหมือน กัน แต่ไม่พูด ด้วยอนุชาเหกษณัลว่า กิณณเหล่าได้ไหมพิ้ง เชื่อต่อเรา ความไม่เชื่อมั่น พิมพ์เพื่อกรรมมิใช่ประโยชน์เกี่ยวกุลแก่ ชนเหล่านั้น บ ดังนี้เราได้โมคัลลานะเป็นพยาน จึงกล่าว โมคัลลานะ พูดจริง ภิกษุทั้งหลาย" ภิกษุทั้งหลายฟังเรือนนั้นแล้ว ทูลถามพระศาสดาว่า "อันแต่ พระองค์ผู้อภิญญา ก็บุรุพรรษาของเปรตนั้นเป็นอย่างไร ?" พระศาสดา ตรัสว่า "ถ้าอย่างนั้น พวกเธอฟังเดิด ภิกษุทั้งหลาย" แล้วทรงนำ อดีตนิทานมา ตรัสณุพรประกอบของเปรตนั้น (ดังต่อไปนี้):- [บูรพพรรรของสุภะเปรต] ได้ยินว่า ในกาลแห่งพระพุทธเจ้าองค์พระนามว่า สรรเสน พร เถอ ๒ รูปอยู่พร้อมเพรียงกันในอาวาสใกล้หมู่บ้านตำบลนั้น ใน พระเถอ ๒ รูปนั่น รูปหนึ่งมีพรรษา ๖๐ รูปหนึ่งมีพรรษา ๕๕, รูปที่พราราย ๕๕ นั้น ถืออภิตรและจีวรของพระเณร่อนที่สุดไว้, ได้ทำวัตรปฏิบัติตนอย่างสามเณร เมื่อพระเถระทั้ง ๒ นั้นอยู่ พร้อมเพรียงกัน ดูพี่น้องที่อยู่ในท้องมรดาเดียวกัน พระธรรมกิจก รูปหนึ่งมาสุอยู่ (ของพระเถระทั้ง ๒) แล้ว ก็ทั้งนั้น เป็นวัน อันมั่งคละ พระเถระทั้ง ๒ สงคราะห์พะธรรมกิจกันแล้วว่า 'ท่าน